ایجاد نظام حقوقی ریلی واحد، گامی ضروری در جهت توسعۀ حمل‌ونقل‏ های بین‌المللی کالا

امروزه در دنیایی زندگی می‏کنیم که به لطف رشد تکنولوژی‏های نوین و دیجیتالی شدن امور روزبه‌روز در حال کوچک‌تر شدن است. به سبب گسترش روزافزون تجارت و تبادل بین‏المللی کالا در این فضا، وجود نظام‏های مختلف حقوقی در مسیر یک قرارداد حمل‌ونقل کالا موجب مشکلاتی از جمله پیدایش چندین قرارداد حمل جزئی، ابهام در حقوق، تعهدات و مسئولیت‏های افراد مرتبط با حمل، افزایش ترافیک در مرز‏ها، بالا رفتن هزینه‏ها، طولانی شدن زمان حمل، و در نهایت کاهش بهره‏وری خواهد شد. یک راه‌حل مؤثر برای توسعة حمل‌ونقل بین‌المللی برقراری یک نظام حقوقی واحد و هماهنگ است که هدف آن شروع و به پایان رساندن حمل‌ونقل فقط با یک قرارداد و سند حمل و تحت حاکمیت یک قانون مشخص باشد. در حوزة حمل‌ونقل ریلی فرامرزی کالا با دو نظام عمدة حقوقی مواجهیم: کنوانسیون SMGS و قواعد CIM. تلاش‌های بسیاری برای یکسان‌سازی این دو مقررات در حال انجام گرفتن است؛ از جمله تهیة «پیش‌نویس قانون متحدالشکل ریلی». با این حال، به نظر می‌رسد اکنون زمینه و بستر لازم برای تصویب یک کنوانسیون جدید به منظور یکسان‌سازی مقررات این حوزه وجود ندارد. بنابراین، بهتر است تا فراهم شدن چنین بستری از ابزار‏های قراردادی داوطلبانه، مثل بارنامة مشترک CIM/SMGS، قرارداد‏های استاندارد، و امثال آن در جهت هماهنگ‌سازی هر چه بیشتر مقررات این حوزه استفاده کرد.