ایجاد ساختار توانمندساز و حامی‌نوآوری لازمه تحقق مدارس نوآور؛ پژوهشی ترکیبی

پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تبیین ساختار توانمندساز و حامی نوآوری در مدارس متوسطه شهر تهران به منظور ایجاد چهارچوب مفهومی مناسب، توسعه‌ی مبانی نظری آن و ارائه الگو انجام شد. روش پژوهش، آمیخته اکتشافی و از نوع متوالی است. در بخش کیفی 37 نفر از استادان، مدیران و معلمان نوآور به عنوان مشارکت کننده و به صورت هدفمند انتخاب شدند. در بخش کمّی، جامعه آماری تمامی دبیران مرد مدارس متوسطه دوم در سال تحصیلی 95-94 بودند که از میان آنها بر اساس فرمول لوی و لمشو(1999) تعداد 260 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری خوشه­ای چند مرحله­ای متناسب با حجم نمونه استفاده شد. جهت گردآوری داده­ها در بخش کیفی از مصاحبه­ی نیمه ساختار یافته و برای بخش کمّی از پرسش‌نامه محقق ساخته بهره برده‌ شد. روایی بخش کیفی از نوع محتوایی و بخش کمّی روایی محتوایی و سازه بود. پایایی پرسش­نامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 92/0 ارزیابی شد. نتایج بخش کیفی هر یک از ابعاد و مؤلفه­های ساختار نوآورانه مدرسه را نشان داد. نتایج بخش کمّی با انجام تحلیل عاملی تأییدی مرتبه اول و دوم هر یک از ابعاد و مؤلفه­های اصلی و فرعی تشکیل‌دهنده ساختار نوآورانه را به خوبی تبیین کرد. به منظور آزمون و اعتبار یابی الگو نرم افزار   PLS به کار رفت. نتایج یافته­ها پیشنهاد می‌نماید اگر ساختار مدارس بر اساس ابعاد و مؤلفه­های شناسایی شده ایجاد و توانمند شوند باعث ترغیب معلمان و کارکنان به نوآوری می­گردد.