اولویت بندی راهبردهای توسعه میان افزا در پهنه های برش عرضی نواحی شهری (نمونه مطالعاتی: منطقه6 شهرمشهد)

کم توجهی به کیفی بودن مفهوم توسعه به وسیله مدیریت شهری و رو نمودن به راه­حل­های کمی که مفهوم رشد را در بسیاری از مواقع جایگزین توسعه­ می­کند، مشکلاتی برای شهرهای امروز به وجود آورده است. گسترش کالبدی، افزایش هزینه­های حمل­ونقل شهری، افزایش نگهداری تأسیسات زیربنایی و افزایش سرانه­ هزینه­های خدمات­رسانی از جمله این مشکلات هستند. این در حالی است که در بیشتر مواقع فضا برای توسعه در درون مرزهای شهری وجود دارد و یکی از گزینه­های مناسب توسعه، بهره­گیری از رویکرد توسعه میان افزاست. در این میان توجه به عواملی که می­تواند راهبردها و سیاست­های توسعه میان­افزا را حمایت کند، حائز اهمیت است. پهنه­بندی برش عرضی با توجه به ماهیتی که دارد، می­تواند به عنوان یکی از روش­های منطقه­بندی از رویکرد توسعه میان­افزا حمایت کند. از این رو هدف مقاله حاضر، اولویت­بندی راهبردهای توسعه میان­افزا در پهنه­های برش عرضی منطقه شش شهر مشهد است که براین اساس روش آن، توصیفی_تحلیلی و برای گردآوری داده­ها از سه روش بررسی اسنادی، مشاهده میدانی و پیمایشی(توزیع پرسشنامه) بهره گرفته شده است. همچنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم­افزار ARCGIS ،  SPSS و EXPERT CHOICE استفاده شده و از روش AHP برای وزن­دهی معیارهای پهنه­بندی برش عرضی و آزمون فریدمن برای اولویت­بندی راهبردها استفاده شده است. با توجه به تجزیه و تحلیل­های انجام شده در قالب روش سلسله مراتبی و نرم­افزار Expert Choice، معیارهای تراکم(0.386)، ویژگی بافت(0.235)، دسترسی(0.130)، فاصله از کاربری­ها (0.080) بیشترین وزن را از بین معیارهای پهنه­بندی برش عرضی کسب کردند و نمونه مورد مطالعه در چهار تی­زون (T3, T4, T5,T6) و دو پهنه ویژه (پهنه کشاورزی و پهنه نیروگاه برق) دسته­بندی شد. همچنین مهمترین راهبردهای توسعه میان­افزا برای تی­­­-زون هسته شهری (T6) به ترتیب، کاهش ناسازگاری فعالیتی(W3T4)، تقویت مشارکت مردمی (W1T2) و افزایش شدت استفاده از زمین در قطعات کم ارتفاع محور(W5O2) شناسایی شده است.