اولویت‌بندی و اعتباربخشی مدل جهت‌گیری انتخاب‌های ممکن فراروی کنشگران در نظریه حسابداری فرهنگی

هدف از مطالعه‌ی حاضر، تبیین مدل جهت‌گیری انتخاب‌های ممکن فراروی کنشگران در نظریه حسابداری فرهنگی و بررسی اولویت‌بندی و اعتباربخشی آن است. براساس نظریه پارسونز، مقوله‌های عام‌گرایی و خاص‌گرایی در نظریه حسابداری فرهنگی به عنوان یکی از انتخاب‌های ممکن فراروی کنشگران در محیط حسابداری به حساب می‌آید. روش مطالعه از نوع آمیخته بوده که از نظریه زمینه‌ای برای روش کیفی و روش پیمایشی برای جمع‌آوری داده‌های کمی و در قالب طرح اکتشافی انجام شده است. برای تحلیل داده‌ها از کدگذاری سه مرحله‌ای باز، محوری و انتخابی و نرم‌افزار MaxQDA10استفاده شد. داده‌ها پس از تجزیه و ترکیب در قالب 2 مقوله، 13مولفه و 68 شاخص دسته‌بندی شدند و مدل کاربردی طراحی گردید. روش نمونه‌گیری در بخش کیفی از نوع هدفمند بوده و در آن از سوال‌های مناسب مصاحبه نیمه ساختاریافته و عمیق استفاده شده است. یافته‌های حاصل از پژوهش حاضر نشان می‌دهد که مقوله عام‌گرایی به ترتیب از مولفه امور جاری سازمانی با بیشترین وزن و مولفه پاسخگویی حرفه‌ای با کمترین وزن تشکیل شده است. همچنین مولفه قومیت‌گرایی با بیشترین وزن و مولفه منطقه‌گرایی با کمترین وزن مقوله خاص‌گرایی را تشکیل می‌دهند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که مدل جهت‌گیری انتخاب‌های کنشگران نشان می‌دهد که عموماً خاص‌گرایی و مولفه‌های آن در مقایسه با عام‌گرایی، از توجه بیشتری برخوردار بوده و جایگاه مهمتری در محیط حسابداری با توجه به رویکرد حسابداری فرهنگی دارا می‌باشد.