اصول طراحی فضاهای باز شهری در عصر جهانی شدن (مطالعه موردی: مرکز تاریخی تهران)

فضاهای باز شهری و جریان جهانی‌شدن دارای تعامل یا رابطه‌ای دوسویه‌اند. از یک سو جریان جهانی‌شدن در گستره تأثیرگذاری‌اش بر شهرها، به تدریج تأثیرات خود را بر فرم و فعالیت فضاهای باز شهری نمایان می‌سازد، و از سویی دیگر فضاهای شهری به شهرها (و حتی کشورها) در دستیابی به جایگاه مناسب در عصر جهانی‌شدن و ارائه تصویر معتبر بین‌المللی و فراهم آوردن فضای مناسب برای ارتقای رقابت‌پذیری شهری یاری می‌رسانند. پژوهش‌ حاضر نشان می‌دهد که تهران به عنوان شهری غیرجهانی، نمی‌تواند از الزامات رقابت‌پذیری در عصر جهانی‌شدن و ارتقای تصویر جهانی خود چشم پوشد؛ به همین منظور، فضاهای باز شهری مرکز تاریخی تهران اهمیتی ویژه دارند. بر همین اساس با استفاده از روش‌های مختلف تحقیق و به‌ویژه روش‌های تفسیری و تحلیلی، شناخت و تحلیل، پیش‌بینی و تجویز (ارائه طرح و برنامه)، اصول هفت‌گانه طراحی فضاهای باز شهری مرکز تاریخی تهران در عصر جهانی شدن، شامل مواردی که در پی می‌آیند، ارائه شده‌اند: 1- بهبود تصویر جهانی از شهر تهران و تقویت جریان گردشگری محلی، ملی و فراملی؛ 2- اطلاع‌رسانی و دسترسی به اطلاعات؛ 3- کارایی در مقیاس محلی؛ 4- تداوم هویتی، خوانایی و معنا؛ 5- سرزندگی و غنای حسی؛ 6- ایمنی و امنیت؛ و 7- خاطره‌انگیزی و نقش‌انگیزی.