استفاده از یک مدل ژئومورفولوژیکی مبتنی بر توان جریان برای پهنه‌بندی فرسایش و رسوب‌خیزی حوضه‌های آبریز

تأمین اطلاعات مورد نیاز برای مدل‌های فرسایش و رسوب از مشکلات عمدة به‌کارگیری این مدل‌هاست. در این پژوهش مدلی ژئومورفولوژیکی معرفی می‌شود که بر مبنای تئوری قدرت جریان توسعه‌ یافته و برای محاسبة پتانسیلِ فرسایشِ منجر به تولیدِ رسوبِ ورودی به رودخانه‌ها از دو پارامتر شیب و مساحت ویژة زهکشی استفاده می‌کند. مدل مزبور فقط با تکیه بر نقشة ارتفاعی رقومی قادر به ناحیه‌‌بندی حوضه بر اساس حساسیت به فرسایش است. برای ارزیابی نتایج مدل ژئومورفولوژیکی از مدل MPSIAC و برای واسنجی مدل مزبور، به کمک آمار رسوب ثبت‌شده و به روش حد وسط دسته‌ها، آورد رسوبی حوضه تعیین شد. ناحیه‌بندی انجام‌شده توسط دو مدل تطابقی مناسب دارند. از میان عوامل نه‌گانة MPSIAC مجموع عوامل توپوگرافی و فرسایش سطحی بیشترین همبستگی را با مدل ژئومورفولوژیکی نشان می‌دهند. این امر بدان معنی است که نمی‌توان از مدل ژئومورفولوژیکی در مناطقی که فرسایش غالب در آن‌ها فرسایش خندقی و رودخانه‌ای است استفاده کرد.