استفاده از مدل‌سازی دو متغیره آمیخته نامتقارن برای مقایسه روش‌های درمانی ادم ماکولای دیابتی براساس پیامدهای تغییرات بینایی و ضخامت مرکزی ماکولا

هدف: تعیین بهترین روش درمانی ادم ماکولا از میان روش‌های تزریق داخل زجاجیه‌ای بواسیزوماب به تنهایی و یا به همراه تریامسینولون در مقایسه با روش درمان اولیه فوتوکوآگولاسیون لیزری ماکولا به عنوان درمان ابتدایی این عارضه بر حسب داده‌های یک کارآزمایی بالینی. روش‌ پژوهش: تحقیق حاضر با استفاده از مدل‌سازی آمیخته نامتقارن با روش جدیدی در تحلیل داده‌های کارآزمایی بالینی درمان ادم ماکولای دیابتی از میان روش‌های تزریق داخل زجاجیه‌ای بواسیزوماب، تزریق این دارو به همراه تریامسینولون و روش فوتوکوآگولاسیون لیزری، بر اساس اطلاعات حاصل از 97 بیمار دیابتی انجام گرفته است. اثرگذاری گروه‌های درمانی، با بررسی همزمان میزان تغییرات بهترین دید اصلاحشده و همچنین میزان ضخامت مرکزی ماکولا، بدون حذف هیچ از یک داده‌های دور افتاده بررسی گردیده است. یافته‌ها: مدل‌ دو متغیره آمیخته نامتقارن، برتری اثر درمانی دو گروه تزریق داخل زجاجیه‌ای بواسیزوماب و تزریق توام این دارو و تریامسینولون را نسبت به گروه فوکوآگولاسیون لیزری، در افزایش بهترین دید اصلاحشده و نیز کاهش ضخامت مرکزی ماکولای آنان نشان داد. نتیجه‌گیری: مدل دو متغیره آمیخته نامتقارن علاوه بر اثر گذاری دو متغیر طول مدت ابتلا به دیابت و جنسیت، اثر متفاوت روش‌های درمانی ارایه شده را بر تغییرات بهترین دید اصلاحشده و میزان ضخامت مرکزی ماکولا نشان داد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1391؛ دوره 17، شماره 3: 226-220.