استخراج سازوکار ادراکی قرارگاههای رفتاری در فضاهای شهری با استفاده از پایش مکانی مطالعه موردی: میدان آرامگاه بوعلی سینای همدان

نگاهی گذرا به عرصه­های عمومی شهری اهمیت میدان به عنوان محیطی مصنوع در شهر را به ذهن متبادر می­سازد. محیطی که بیش از آن که نقش گره را در معادلات شهری بازی کند، به عنوان مکانی برای حضور اقشار مختلف جامعه و عرصه عینی بروز تعاملات اجتماعی پایدار، بستری برای همزیستی مسالمت­آمیز شهروندان و محلی برای گذران اوقات فراغت مردم شناخته می­شود. توسعه­های شهری اخیر، وسعت گرفتن شهرها و افزایش حضور وسایل نقیله شهری میدان­ها را تنها به گره­هایی در راستای حل ترافیک موجود شهر بدل ساخته است. در حالی که نخستین بار میدان فقط برای انسان، حضور و ایجاد روابط اجتماعی در عرصه­های شهری پدید آمد. نادیده گرفتن رابطه انسان و محیط به خصوص در میادین شهری که نقشی پر رنگ در فضاهای شهری برعهده دارند از یک سو و جلوگیری از بی­استفاده ماندن فضاهای شهری، تبدیل شدن عرصه­های شهری به فضاهای نگاشتی( عقلی و مهندسی) و عمدتاً گره­های ترافیکی در سطوح شهرها از سوی دیگر ضرورت پژوهش حاضر را روشن می­سازد. بررسی رابطه میان استفاده­کنندگان و ویژگی­های محیطی به دلیل یافتن راه­حل­های طراحی از الگوهای قرارگاه­های رفتاری و کاربست آن در راستای طراحی­های هوشمندانه آتی در پروژه­های شهری از اهداف اصلی این تحقیق است. روش تحقیق به کار گرفته شده کاربردی است که مبتنی بر مطالعات اسنادی و مشاهدات غیر درگیرانه محیطی و پیمایشی است. برداشت­های میدانی که از مشاهده حضوری ادراک رفتار استفاده­کنندگان به دست آمد، به وسیله نرم­افزار SPSS 22 کمی شده و مورد تحلیل و بررسی آماری قرار گرفت. نتایج نشان می­دهد، مردم به طور مساوی درگیر ابعاد اجتماعی و فیزیکی میدان بوعلی سینا هستند. استفاده­کنندگان صحنه­ها و قرارگاه­های رفتاری را که شرایطی مناسب برای گردهم آمدن، ایجاد رفتارهای اجتماعی، محملی برای دیدار دوستان، آشنایان و افراد غریبه و فعالیت­های متنوع و دارای معنای خاص و متحد باشند را ترجیح می­دهند.