ارزیابی کیفیت خدمات دهیاری‌ها با بهره‌گیری از مدل شکاف (مطالعه‌ی موردی: دهستان میان‌دربند شهرستان کرمانشاه)

در سال 1377 دهیاری‌ها به‌منظور اداره امور روستاهای کشور تشکیل شدند که اقدام مناسبی برای تحول مدیریت و توسعه روستاهای کشور بود. این نهاد نوپا به‌رغم برخی مشکلات و نارسائی‌ها، موفقیت‌هایی نیز در مدیریت امور روستا داشته است. بدین لحاظ ارزیابی عملکرد دهیاری‌ها از ابعاد گوناگون و با روش‌ها و مدل‌های متعدد سهم درخور توجهی در بهبود و ارتقاء نقش، جایگاه و عملکرد آن‌ها دارد. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با بهره‌گیری از مدل شکاف به ارزیابی کیفیت خدمات دهیاری‌ها می‌پردازد. بدین منظور با تکیه‌بر مبانی نظری و وظایف دهیاری‌ها، 32 گویه در ابعاد رفتاری، کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی تعریف شد. محدوده بررسی، دهیاری‌های 10 روستا از دهستان میان دربند شهرستان کرمانشاه است. جامعه‌ی آماری شامل 4716 سرپرست خانوار روستایی ساکن روستاهای مذکور و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران برابر 360 نفر و روش نمونه‌گیری تصادفی بوده است. ابزار بررسی پرسشنامه خانوار روستایی است که روایی آن توسط متخصصان موضوعی و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ تائید شد (مقدار آلفا در تمام ابعاد بیش از 751/0). نتایج بررسی نشان داد که در تمام ابعاد مذکور، کیفیت خدمات دهیاری‌ها اندک بوده و شکاف بین ادراک و انتظار روستائیان به‌ویژه در بعد اقتصادی بیش از سایر ابعاد است. همچنین مشخص شد بین متغیرهایی چون کیفیت رفتار دهیار، سن دهیار و شرکت وی در دوره‌های آموزش ضمن خدمت باکیفیت خدمات دهیاری در ابعاد گوناگون، ارتباط مثبت قابل تائید است. علاوه بر این ازنظر عواملی چون سطح تحصیلات دهیار، شغل دوم و نوع حضور وی در روستا تفاوت معناداری در کیفیت خدمات دهیاری‌ها مشاهده شد. بر این اساس در جهت بهبود کیفیت خدمات دهیاری‌ها و افزایش رضایت روستائیان، مواردی نظیر تمهید هماهنگی‌ها و همکاری‌های بین بخشی و سازمانی و توجه به مؤلفه‌های رفتار سازمانی، تجربه، تحصیل و آموزش ضمن خدمت پیشنهاد شد.