ارزیابی کیفیت آموزش درمانگاهی در یک بیمارستان آموزشی

مقدمه و هدف : آموزش بالینی مهمترین دوره جهت تربیت پزشکان با صلاحیت است. آموزش بالینی ، به ویژه آموزش درمانگاهی با چلشهای متعددی  مواجه است. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت آموزش درمانگاهی یک بیمارستان آموزشی در سال تحصیلی۹۵ در تهران انجام شده است. روش: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی است. نمونه گیری به روش سرشماری در دانشجویان پزشکی عمومی و دستیاران پزشکی به تعداد ۱۰۰ نفر انجام گرفت. ابزار مورد استفاده برای گرد آوری اطلاعات شامل: پرسشنامه  ACLEEM (Ambulatory Care Learning Education Environment Measure) برای بررسی نظران دانشجویان و پرسشنامه ۱۲ سوالی بررسی نظرات اساتید بود. اطلاعات با استفاده از نرم افزارspss نسخه ۲۱ مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: در این پژوهش یکصد نفر شرکت کننده در زمان مطالعه بودند که، تعداد ۳۴ نفر استاد ،۲۵ نفر رزیدنت و ۴۱ نفر دانشجوی پزشکی عمومی  بود.  کیفیت آموزش درمانگاهی از دیدگاه اساتید ، میانگین و انحراف معیار ۳/۸۴± ۲۱ بدست آمد.  کیفیت آموزش از نظر رزیدنتها ، میانگین و انحراف معیار ۲۴/۵۲ ±۱۱۲/۴۸ بدست آمد. کیفیت آموزش از نظر دانشجویان پزشکی عمومی ، میانگین نمره و انحراف معیار۲۳/۰۶  ±۱۱۱/۸۵ بدست آمد. نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد که در این مرکز اکثریت یعنی اساتید و دانشجویان پزشکی عمومی کیفیت آموزش درمانگاهی را متوسط ارزیابی نموده اند. برای تحقق هدف ارتقآء و دستیابی به کیفیت آموزشی مطلوب ، توجه بیشتر به شرایط و عوامل موثر در کیفیت آموزش درمانگاهی و استاندارد نمودن آن همچون : اساتید توانمندو با علاقه ، برنامه ریزی ، فضا - محیط و شرایط فیزیکی مناسب ، تجهیزات پزشکی کافی ، دسترسی آسان  به منابع علمی، دسترسی به منایع اطلاعاتی سوابق پزشکی ، مدیریت تعداد بیماران و مدت زمان ویزیت و.. مورد تاکید است.