ارزیابی پایداری و نشست خاکریز میان‌گذر دریاچه ارومیه

در این مقاله پایداری خاکریز میان­گذر دریاچه ارومیه در دو مقطع عرضی واقع در کیلومتر 500+10 و کیلومتر 000+4 در وضع موجود، شکل­های اصلاحی و شکل نهایی مورد بررسی قرار گرفته است. محاسبات با ترازهای مختلف ارتفاع آب دریاچه، در حالت­های استاتیکی و دینامیکی و همچنین با در نظر گرفتن اثرات بارهای بهره­برداری با استفاده از نرم­افزار SLOPE/W و به دو روش اجزای محدود (FEM) و تعادل حدی (LEM) انجام شده است. نتایج مطالعات پایداری انجام گرفته نشان می­دهند که در صورت اعمال بارهای زلزله، خاکریز عموماً ناپایدار بوده و این ناپایداری اکثراً از نوع محلی و در ناحیه پاشنه شیروانی خاکریز رخ داده و گسیختگی­های کلی در خاکریز صورت نخواهد گرفت. نتایج دو روش اجزای محدود و تعادل حدی تطابق خوبی با همدیگر داشته و گسیختگی­هایی از نوع موضعی را بیشتر تأیید می­کنند. همچنین نشست خاکریز در دو مقطع فوق­الذکر و در یک دوره زمانی صد ساله پس از احداث، با نرم­افزار SIGMA/W بررسی شده و نتایج نشان دادند که فشار آب حفره­ای افزوده شده ناشی از اجرای خاکریز در دو مقطع مورد بحث به ترتیب حدود kPa 206 و kPa 385 می­باشد. بر اساس این ارزیابی، مقدار نشست خاکریز در پایان صد سال در کیلومترهای 000+4 و 500+10 به ترتیب 15/2 متر و 2/3 متر به دست آمده و فشار آب حفره­ای اضافی در پایان صد سال به طور کامل زائل نشده و تحکیم به طور کامل صورت نخواهد گرفت.