ارزیابی و تحلیل جایگاه برندگردشگری استان فارس بر پایه هویت رقابت پذیری ملی

با توجه به شرایط رقابت‌پذیری جهانی، برند سازی پتانسیل‌های گردشگری در جهت‌دهی منابع و جذب سرمایه‌گذاری‌های صنعت توریسم از اهمیت بسزایی برخوردار است و امروزه اکثر کشورها و شهرها با برنامه‌ریزی در این زمینه سعی در ارزآوری بیشتر با استفاده از این صنعت سبز هستند. بنابراین در پژوهش حاضر با توجه به پتانسیل‌های بالای استان فارس درزمینه گردشگری تاریخی درصدد ارزیابی از برند گردشگری استان فارس بر اساس سند توسعه گردشگری این استان در سال 1404 و بر پایه رقابت‌پذیری ملی هستیم. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و هدف کاربردی است. داده‌ها و اطلاعات موردنیاز از منابع کتابخانه‌ای و اسنادی (سند توسعه گردشگری استان فارس) و به‌صورت پیمایشی (پرسشنامه- مصاحبه) جمع‌آوری‌شده است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد استان فارس درزمینه دو پارامتر جذب گردشگر و برند سازی گردشگری به ترتیب با امتیاز 5/3 و 3 از 5 امتیاز ممکن نقشه رقابتی، پایین‌تر از مشهد و در حالت رقابت فشرده با استان اصفهان و بالاتر از سایر رقبای ملی و منطقه‌ای (خوزستان، یزد و کرمان) قرار دارد. نتایج نقشه تناسبی نشان می‌دهد که مهم‌ترین عوامل کلان تأثیرگذار بر توسعه و برند سازی گردشگری استان فارس عبارت‌اند از؛ مدیریت کلان کشور، کمبود اعتبارات، نگاه سیاسی به گردشگری تاریخی استان فارس، محدودیت‌های جامعه اسلامی و تحریم‌های بین‌المللی است. همچنین مهم‌ترین قابلیت‌های استان فارس که دارای 4 ویژگی(VIRO) نادر بودن، تکرارناپذیر، غیرقابل تقلید و باارزش هستند عبارت‌اند از؛ وجود حرم حضرت شاه‌چراغ، آرامگاه شخصیت‌ها و مفاخر ملی، بناهای تاریخی استان فارس؛ بنابراین با توجه به این منابع و متغیرهای کلان تأثیرگذار بر برند سازی گردشگری استان فارس نقشه تناسب راهبردی ترسیم گردید و راهکارهای مناسب پیشنهادشده است.