ارزیابی ویژگی‌هایی روانسنجی مقیاس شیوه‌های فرزندپروری ارجمندنیا

چکیده: هر خانواده روش‌های ویژه‌ای را در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان خویش به‌کار می‌گیرد که به این روش‌ها شیوه‌های فرزندپروری گفته می‌شود. این شیوه ها الگوهایی از پرورش فرزندان است که از تعامل بهنجار والدین و پاسخ آنها به رفتار فرزندان شکل می‌گیرد. برای ارزیابی این شیوه ها ابزارها و مقیاس های مختلفی طراحی شده است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی ویژگی‌های روانسنجی مقیاس شیوه‌های فرزندپروری ارجمندنیا (شفا) در نمونه‌ای از خانواده‌های دارای فرزند کم‌توان ذهنی انجام شد. این پژوهش کاربردی از منظر روش‌شناختی در دسته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ پژوهش‌های توصیفی-همبستگی قرار می‌گیرد. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه والدین دارای فرزند کم‌توان ذهنی ساکن شهر تهران بودند که از بین آنها 300 نفر با مراجعه به مدارس آموزشی و مراکز نگهداری کودکان کم‌توان ذهنی انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه شیوه‌های فرزندپروری ارجمندنیا (شفا) و مقیاس سبک فرزندپروری بامریند (BPS) گردآوری شد. داده‌های گردآوری شده تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌های مربوط به تحلیل عاملی اکتشافی نشان از روایی سازه مدل 5 عاملی مقیاس داشت و شاخص‌های همسانی درونی (آلفای کرونباخ و تتای ترتیبی) و همچنین نتایج روش دونیمه کردن و بازآزمایی، حکایت از پایایی مطلوب این مقیاس و مؤلفه‌های آن داشت. یافته‌ها تأیید می‌کنند مقیاس شیوه‌های فرزندپروری ارجمندنیا (شفا) دارای ویژگی‌های روانسنجی مطلوبی است و به‌طور کلی می‌تواند در جامعه ایرانی مورد استفاده قرار گیرد.