ارزیابی نقش مدیریت شهری در توانمندسازی سکونتگاههای فقیرنشین شهری با تاکید بر خواسته های ساکنین (مطالعه موردی: محله زینبیه شهر اصفهان)

ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی و رفع معضلات آن‌ها همواره موردتوجه دولت و مدیریت شهری بوده است. در حال حاضر مناسبترین رویکرد مدیریت شهری، ساماندهی و توانمندسازی اجتماع محلی با تأکید بر مشارکت همه شهروندان بوده که با برنامه-ریزی، سازمان‌دهی، هدایت و رهبری، نظارت و کنترل و تأمین و تخصیص منابع مناسب می‌توان آن‌ها را برای توانمندتر شدن هدایت کرد. ازاین‌رو این پژوهش با محور قرار دادن نقش مدیریت شهری در توانمندسازی اجتماعات محلی به ارتقای عملکرد مدیریت شهری در ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی می‌پردازد. روش تحقیق پایان‌نامه حاضر در مرحله ادبیات و مبانی نظری تحقیق، روش توصیفی تحلیلی و ابزار گردآوری داده مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی است؛ در ادامه با روش مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه باز و بسته ویژه مسئولین و شهروندان، در بستر مطالعات میدانی، در سطح محله زینبیه اصفهان، اقدام به بررسی و پیمایش شده است.برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات جمع‌آوری‌شده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم‌افزار Spss 22 و از رویکرد معادلات ساختاری به‌وسیله نرم‌افزار Amos 18 استفاده‌شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که بین مؤلفه‌های توانمندسازی شامل: اقتصادی و اجتماعی، کالبدی و مدیریتی همبستگی معنادار برقرار بوده و مؤلفه مدیریتی-حقوقی بیشترین اثر و مؤلفه اقتصادی کمترین اثر را بر توانمندسازی دارد. عدم توجه کافی مدیریت شهری به مؤلفه اقتصادی و اجتماعی و مدیریتی با ضعف در وظایف مدیریت شهری از برنامه‌ریزی تا تخصیص منابع باعث شده است جوابگویی به توانمندسازی محله زینبیه در حال حاضر به‌صورت ضعیف ارزیابی شود و نیازمند در پیش گرفتن راهکارهای جدید برای ارتقای نقش مدیریت شهری در توانمندسازی محله زینبیه است که در پایان راهبردها و سیاست‌های اجرایی مدیریت شهری مورداشاره قرارگرفته است.