ارزیابی نحوه برگزاری کارگاه‌های مقدماتی روش تدریس در دانشگاه علوم پزشکی کرمان از دید اعضای هیأت علمی شرکت کننده در کارگاه ها

زمینه: کارگاه­های روش تدریس که با هدف توسعه آموزش در سطح دانشگاه و اساتید طراحی شده است بایستی خود نمونه بارزی از الگوهای توسعه یافته تدریس را ارائه نمایند . هدف: این مطالعه به منظور تعیین نظرات اعضای هیأت علمی شرکت­کننده در کارگاه­های روش تدریس مقدماتی برگزار شده در دانشگاه علوم پزشکی کرمان در مورد نحوه برگزاری این کارگاه­ها صورت گرفت. روش کار: در این مطالعه، نظرات 171 نفر عضو هیأت علمی شرکت کننده در شش نوبت کارگاه روش تدریس به صورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفت. ابزار جمع­آوری داده­ها پرسشنامه مصوب وزارت بهداشت و درمان بود. این پرسش­نامه در دو بخش شامل ویژگی­های فردی و عبارات سنجش نظرات که بر اساس مقیاس 5 درجه­ای لیکرت (از کاملاً موافق تا کاملاً مخالف)، طراحی گردیده بود، پس از سنجش مجدد روایی محتوا با نظرخواهی از صاحب­نظران (9/0 = r ) مورد استفاده قرار گرفت. یافته­ها: از 171 نفر شرکت­کنندگان در کارگاه­ها بیشتر آنها مذکر (3/67 درصد) و از نظر مرتبه علمی، استادیار (6/62 درصد) بودند بر اساس یافته­ها شرکت­کنندگان در مطالعه در مجموع با 5/69 درصد از عبارات، موافق یا کاملاً موافق بودند. بیشترین موافقت (84 درصد) مربوط به "طراحی مناسب اهداف کارگاه" و بعد از آن به ترتیب مربوط به "توالی منطقی و منظم موضوعات" (82 درصد) و"ایجاد آمادگی و ارائه اطلاعات در ابتدای کارگاه" (81 درصد) بود. کمترین موافقت مربوط به "تسهیلات موجود در مکان برگزاری کارگاه" (4/40 درصد) و "تدارک نمودن فرصت کافی برای بحث­های فردی و گروهی در طول کارگاه " (4/47 درصد) بود. همچنین بین نظرات شرکت­کنندگان بر حسب نوبت کارگاه تفاوت معنی­دار آماری مشاهده گردید (05/0 > P )، به طوری که ارزیابی شرکت کنندگان در کارگاه­های پنجم و ششم نسبت به نوبت اول و دوم در مورد کارگاه بهتر بود. نتیجه­گیری: موفقیت یک کارگاه آموزشی تا حد بسیار زیادی به برنامه­ریزی و تدارکات آن وابسته است. کارگاه­های روش تدریس که به منظور توسعه توانمندی آموزش مدرسین برگزار گردیده است بایستی از ویژگی­ها و توانمندی­های آموزشی قابل قبولی برخوردار باشند تا بتوانند به عنوان الگوی آموزشی اثرات مثبتی داشته باشند. نتایج این بررسی بیانگر آن است که در مجموع برنامه ریزی کارگاه­های مذکور از روال نسبتاً مناسبی برخوردار بوده است ولی از نظر تدارکات و امکانات نیازمند توسعه و تغییر می­باشد. همچنین زمان­بندی مناسب­تر به منظور بحث و تبادل نظر و استفاده از روش­های مناسب­تر آموزشی ضرورت دارد.