ارزیابی مشارکت شهرداری در ارتقای شاخص های اقتصادی مسکن شهری از نظر شهروندان (نمونه موردی منطقه2 شهر شیراز)

مشارکت شهرداری همواره موضوع دامنه­داری در حوزه برنامه­ریزی بوده و به همین دلیل برنامه­ریزان شهری تلاش کرده­اند در تصمیم گیری­های شهری، از نظر شهروندان آگاه شده و با همکاری آنان، برنامه­ریزی خود را عملی کنند. این مقاله با رویکردی توصیفی- تحلیلی و با استفاده از روش­های کتابخانه­ای و میدانی، به دنبال ارزیابی مشارکت شهرداری منطقه­ی2 شهر شیراز در ارتقای شاخص اقتصادی مسکن شهری است. ابزار اصلی تحقیق پرسش­نامه و با استفاده از طیف لیکرت به دنبال آزمون فرض فرضیات تحقیق است به این طریق که در ابتدا تمامی داده­های پرسش­نامه به محیط نرم افزاری spss برده شد. روایی این تحقیق از طریق آلفای کرونباخ ارزش عددی 839/0 محاسبه شد، تعداد پرسشنامه ها از طرق فرمول کوکران و با ضریب خطای 5 درصد برابر 140 عددمی­باشد (تعداد پرسش­نامه ها از طریق فرمول مذکور 384 عدد اما بنابر نظر اساتید تعداد 140 عدد ملاک عمل قرار گرفت) و پس از تعیین نرمال و غیر نرمال بودن داده­ها از آزمون­های نیکویی برازش بهترین روش برای اندازه­گیری فرضیات آزمون t تک نمونه­ی و آزمون کندال سی استفاده شده است. نتایج تحقیق از طریق آزمون کندال سی نشان دادکه بین جنسیت و شدت و ضعف رضایت آنان از عملکرد مشارکتی شهرداری در پروژه­های مسکن ارتباط معناداری وجود دارد که با احتمال 95 درصد می­توان ادعا کرد که بین جنسیت و رضایت از عملکرد شـهرداری همبستگی ضعیف اما معنی­داری وجود دارد. فرض دوم این تحقیق نیز درآزمون t تک نمونه­­ای بیان­گر این مهم است که با احتمال 95 درصد می­توان ادعا نمود که این میزان مشارکت از نظر افراد تحت نمونه کم­تر از 50 درصد اس