ارزیابی محیط بالینی بر اساس مدل DREEM از دیدگاه کارورزان و دستیاران پزشکی بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان

  زمینه و هدف: محیط‌های بالینی نقش اساسی را در یادگیری دانشجویان علوم پزشکی بر عهده دارند. برای ارتقای کیفیت آموزش بالینی باید وضعیت آن مورد ارزیابی قرار گیرد. از این‌رو مطالعه حاضر در سال 1391 و با هدف ارزیابی محیط بالینی بر اساس مدل DREEM از دیدگاه کارورزان و دستیاران پزشکی بیمارستان‌های آموزشی انجام شد.   روش کار: این پژوهش توصیفی- تحلیلی با استفاده از پرسش‌نامه DREEM ( Dundee ready education environment measure ) شامل 50 سؤال به صورت فهرست درجه‌بندی شده پنج گزینه‌ای در پنج حیطه یادگیری، استادان، جو آموزشی، ادراک دانشجو از توانایی علمی خود و ادراک دانشجو از شرایط اجتماعی خود و در چهار بخش اصلی بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان (داخلی، جراحی، اطفال و زنان و زایمان) صورت گرفت. شرکت کنندگان 63 کارورز و 73 دستیار بودند. به منظور تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 18 و آزمون‌های ANOVA و Student t استفاده شد.   یافته‌ها: میانگین نمرات درک کارورزان از محیط آموزشی 30/22 ± 17/161 و در دستیاران 14/21 ± 45/157 بود و در مقایسه حیطه‌های مختلف ارزیابی محیط بالینی فقط در حیطه درک دانشجو از شرایط اجتماعی بین دو گروه اختلاف معنی‌داری وجود داشت و نمرات کارورزان بیشتر بود (05/0 > P )، اما بین مجموع نمرات حیطه‌ها به صورت کلی بین دو گروه تفاوت وجود نداشت. بین بیمارستان‌ها و بخش‌های مورد مطالعه نیز تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد.   نتیجه‌گیری : درک دانشجویان پزشکی از محیط یادگیری خود در بخش‌های بالینی بیمارستان‌ها گرایش به سمت مثبت دارد. با وجود تأیید متون مختلف مبنی بر استفاده از مدل DREEM جهت تشخیص نقاط قوت و ضعف محیط‌های آموزشی، استفاده هم‌زمان از ابزارها و روش‌های سنجش دیگر نیز به منظور بررسی کارایی این ابزار توصیه می‌شود.