ارزیابی عوامل مؤثر بر مکان‌یابی پارک‌های شهری و مکان‌یابی بهینۀ آن منطقۀ مطالعاتی شهر سقز

امروزه یکی از مشکلات مهم شهرها مکان‌یابی نامطلوب پارک‌های شهری است. توجه به این موضوع بر نشاط و سرزندگی در فضاهای شهری تأثیر می‌گذارد. هدف از این پژوهش ارزیابی عوامل مؤثر بر مکان‌یابی پارک‌های شهری و مکان‌یابی بهینۀ آن است. روش انجام تحقیق، توصیفی - تحلیلی با تأکید بر جنبۀ کاربردی است. همچنین به ‌منظور طبقه‌بندی و تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل‌های تحلیل سلسله‌مراتبی و تحلیل شبکه‌ای و برای وزن‌دهی لایه‌ها نیز از نظرات 10 نفر از کارشناسان خبره، استادان و برنامه‌ریزان شهری استفاده ‌شده است. پس از بررسی شیوۀ توزیع پارک‌های موجود و تعیین شعاع عملکردی استاندارد آن‌ها با استفاده از مدل تحلیل شبکه که نشان می‌دهد 18/53 درصد از مساحت شهر خارج از محدودۀ دسترسی به پارک‌ها است، معیارهای سازگار، ناسازگار، تراکم جمعیت و شبکۀ راه‌های ارتباطی اصلی تأثیرگذار در مکان‌یابی را به‌عنوان معیارهای اصلی در مکان‌یابی بهینه بررسی کرده است. در لایة ناسازگار، فاصله از کاربری پارک‌های موجود با ضریب 598/0، رتبۀ اول و در لایة سازگار، دسترسی به کاربری فرهنگی با ضریب 600/0 رتبۀ اول را دارد. وزن نهایی معیارها نیز با استفاده از مدل تحلیل شبکه‌ای محاسبه شد، لایة تراکم جمعیت با ضریب 395/0 رتبۀ اول و لایة کاربری‌های سازگار با ضریب 300/0 رتبۀ دوم را دارد. در نهایت با توجه به بررسی‌های به‌عمل‌آمده با تلفیق لایه‌های مختلف کاربری‌های تأثیرگذار، نقشة نهایی فضاهای بهینه در 5 دسته از سازگار تا ناسازگار تقسیم‌بندی شده است. 39/117 هکتار از زمین‌های شهر برای احداث پارک‌های جدید سازگارند. .