ارزیابی ضخامت لایه فیبر عصبی شبکیه به وسیله OCT سه‌بعدی در یک جمعیت سالم ایرانی

هدف: این تحقیق با هدف ارزیابی ضخامت لایه فیبر عصبی شبکیه (RNFL)، به وسیله دستگاه OCT سه‌بعدی (optical coherence tomography) در یک جمعیت سالم ایرانی و مقایسه نتایج با دستگاه OCT II (نسل دوم دستگاه) صورت پذیرفت. روش پژوهش: در این مطالعه توصیفی مقطعی (cross-sectional)، 96 فرد سالم ایرانی در محدوده سنی 53-20 سال بررسی شدند. یک چشم افراد به صورت تصادفی انتخاب و ضخامت لایه فیبر عصبی شبکیه (RNFL)، به وسیله دستگاه OCT سه‌بعدی و OCT II اندازه‌گیری شد. هم‌چنین در چشم‌های تحت بررسی، ارزیابی میدان بینایی (پریمتری) استاندارد بدون رنگ، ضخامت قسمت مرکزی قرنیه و بیومتری صورت پذیرفت. میزان عیب انکساری، قطر عمودی و افقی قرنیه و ناحیه دیسک بینایی نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: متوسط RNFL به وسیله دستگاه OCT سه‌بعدی (38/8±50/75 میکرومتر) به صورت قابل ملاحظه‌ای از مقادیر OCT II (23/33±10/144 میکرومتر) کم‌تر بود (001/0P<). از نظر متوسط ضخامت RNFL براساس OCT سه‌بعدی بین جنس مذکر و مونث (9/0P=) و نیز چشم‌های سمت راست یا چپ (17/0P=) اختلاف معنی‌داری یافت نگردید. هم‌چنین متوسط RNFL با سن بیماران (95/0P=)، طول قدامی خلفی کره چشم (32/0P=)، معادل کروی عیب انکساری (21/0P=)، ضخامت ناحیه مرکزی قرنیه (66/0P=) و مساحت دیسک بینایی (31/0P=) ارتباط آماری نداشت. رابطه مستقیم و معنی‌داری بین RNFL و قطر عمودی و افقی قرنیه مشاهده شد (03/0P=). نتیجه‌گیری: متوسط ضخامت فیبر عصبی شبکیه براساس مقادیر دستگاه OCT سه‌بعدی در مقایسه با دستگاه OCT II کم‌تر می‌باشد. بنابراین در کاربرد هر وسیله، لازم است مقیاس پایه متفاوت جهت تفسیر نتایج مورد استفاده قرار گیرد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1389؛ دوره 16، شماره 1: 34-26.