ارزیابی سیستم مدیریت پسماندهای تولیدی بیمارستانی با تاکید بر شیوه بی‌خطرسازی (مطالعه موردی: بیمارستان‌های شهر ساری در سال 1393)

زمینه و هدف: پسماندهای بیمارستانی جزء دومین پسماندهای خطرناک بعد از پسماندهای رادیو­اکتیو هستند. مدیریت صحیح این پسماند­ها، منجر به دفع مقرون به صرفه پسماندهای بیمارستانی می­شود که با محیط زیست نیز سازگار است. مطالعه حاضر به منظور بررسی کمیت پسماندهای تولیدی و همچنین عملکرد روش بی­خطر­ سازی در بیمارستان های شهرستان ساری صورت گرفته است. روش بررسی: اطلاعات مورد نیاز از طریق مراجعه به مراکز تولید و نگهداری مواد زاید جمع­آوری گشت و ارزیابی عملکرد دستگاه­های بی­خطرساز براساس پایش بیولوژیک برخی باکتری­های شاخص در پسماندهای عفونی صورت پذیرفت. یافته­ها: میانگین کل پسماندهای تولیدی در بیمارستان های ساری 3198 کیلوگرم در روز و سرانه تولید زباله به ازای هر تخت فعال    در روز 49/2 کیلوگرم برآورد گشت. میانگین پسماند­های عادی، عفونی، برنده و پرتوزا به ازای هر تخت به ترتیب 56/1، 7/0، 22/0، 01/0 کیلوگرم در روز تعیین شد. میزان پسماند کل و عفونی در بیمارستان­های خصوصی بسیار بیش­تر از بیمارستان­های دولتی و             تأمین اجتماعی است. نتایج نشان  داد که 46% و 36% پسماندهای عفونی بیمارستان­ها به ترتیب به روش زباله­سوزی و بی­خطر سازی امحاء می­شوند. پایش بیولوژیکی نشان داد که عملکرد دستگاه­های بی­خطرساز بیمارستان­ها اکثرا در حد قابل قبول با میانگین نابودی 80% میکروارگانیسم­ها است. بحث و نتیجه­گیری: تولید پسماند در اکثر بیمارستان­های ما به­خصوص بیمارستان­های با مالکیت خصوصی در مقایسه با حد معمولی که سازمان بهداشت جهانی ارایه داده بسیار بالاتر است. نتایج نشان می­دهد که بزرگی و کوچکی بیمارستان­ها نقشی در میزان تولید پسماند به ازای هر تخت فعال نداشته و بلکه تا حد زیادی به نوع مالکیت و نحوه مدیریت آن مرتبط است