ارزیابی سرمایة اجتماعی درون‌گروهی در راستای استقرار حکمرانی مشارکتی منابع‌طبیعی (منطقة مورد مطالعه: شهرستان ابرکوه، استان یزد)

حکمرانی مشارکتی سبب ایجاد و تقویت روابط بین ذینفعان مختلف در راستای اصلاح دیدگاه از بالا به پایین در مدیریت عرصه­های منابع­طبیعی می­گردد. از جمله مؤلفه­های مهم اجتماعی تأثیرگذار بر حکمرانی مشارکتی منابع­طبیعی، سرمایۀ اجتماعی است. در این پژوهش میزان سرمایة اجتماعی درون­گروهی در دو بازۀ زمانی قبل و بعد از اجرای یک پروژۀ اجتماع محور در شبکة ذی‌نفعان محلی در راستای اجرای حکمرانی مشارکتی منابع­طبیعی با استفاده از پیوند‌های اعتماد و مشارکت و سنجش شاخص‌های کمی و ریاضی سطح کلان شبکه (تراکم، دوسویگی، انتقال‌یافتگی و میانگین فاصلۀ ژئودزیک) مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق در روستای اسدآباد سفلی از توابع شهرستان ابرکوه استان یزد که تحت پوشش پروژۀ تعمیم ترسیب کربن قرار دارد، انجام شده است. نتایج بیانگر افزایش تمام شاخص‌های نام برده شده در مرحلۀ بعد از اجرای پروژه در بازۀ زمانی دو ساله (از سال 1393 تا 1395) است. تراکم در پیوند اعتماد و مشارکت به میزان بالایی افزایش یافته، این بدان معناست که سرمایۀ اجتماعی درون­گروهی شبکه افزایش یافته است. پایداری، توازن و تعادل شبکه در قبل از اجرای پروژه در حد متوسط بوده و در بعد از اجرا این شاخص‌ها تا حد متوسط تا زیاد افزایش یافته­اند. میزان اتحاد و یگانگی افراد نیز تا حد زیادی ارتقاء یافته که این میزان در پیوند اعتماد افزایش چشمگیری داشته است. بنابراین به دنبال اجرای پروژۀ تعمیم ترسیب کربن اعتمادسازی و تقویت روحیۀ مشارکت در بین افراد و سرمایۀ اجتماعی درون­گروهی تقویت شده که این امر در استقرار حکمرانی مشارکتی منابع طبیعی اثربخشی مطلوبی را به­دنبال داشته است.