ارزیابی ریزنشت ترمیم‏های Core max II در دندان‏های مولر شیری پالپوتومی شده: یک مطالعه آزمایشگاهی

مقدمه: معمول‏ترین موادی که جهت ترمیم و بازسازی دندان‏های شیری در دندانپزشکی کودکان به کار رفته است، شامل کامپوزیت رزین ها، گلاس آینومرها، آمالگام و کرون‏های استنلس استیل می‏باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان ریزنشت Core max II (نوعی کامپازیت رزین) در ترمیم دندان های مولر شیری پالپوتومی شده بود.   مواد و روش‏ها: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی30 عدد دندان مولر شیری کشیده شده انتخاب شدند. بعد از تمیز کردن، دندان‏ها پالپوتومی شدند و حفرات توسط لایه‏ای از زینک فسفات به عنوان لاینر پوشیده شدند. سپس حفرات MOD به عرض دو سوم بعد باکولینگوالی از راس کاسپ ها، در حالی که کف باکس در ناحیه CEJ بود، تهیه شدند. دندان‏ها به دو گروه پانزده تایی تقسیم شدند. دندان‏ها در گروه A با آمالگام و در گروه B با Core max II ترمیم شدند. هر دو گروه به مدت 2 روز در دستگاه دهان مصنوعی به مدت یک هفته در انکوباتور قرار گرفتند. آپکس دندان‏ها با موم بسته شدند و به جز قسمت ترمیم شده و یک میلیمتر ورای آن با دو لایه و ارنیش پوشانده شدند. نمونه‏ها در یک نوع ماده رنگی با نام فوشین بازی 20% غوطه ور شدند. ریشه دندان‏ها از mm 3 CEJ قطع شدند و دندان‏ها در اپوکسی رزین تا mm 1 زیر CEJ مانت شدند. بعد از 24 ساعت همه نمونه‌ها به صورت مزیو دیستالی برش داده شدند. نمونه‏ها توسط استرئومیکروسکوپ برای بررسی میزان ریزنشت بررسی شدند. برای تحلیل نتایج از آزمون Mann-Whitney u test استفاده گردید. یافته‏ها: شدت نفوذ رنگ در دندان‏های ترمیم شده بدون ریزنشت در گروه A و B با هم برابر بودند. این دو ماده ترمیمی، در موارد ریزنشت تا نصف ضخامت دیواره جینجیوالی و همچنین ریزنشت تا تمام ضخامت دیواره جینجیوالی تفاوتی اندکی نشان دادند. شدت نفوذ رنگ در دندان‏های ترمیم شده وقتی ریزنشت در دیواره اگزیالی منتشر شده بود، در گروه A و B با هم برابر بودند. تفاوت بین میزان ریز نشت در آمالگام و  Core max II معنی‏دار نبود (05/0P