ارزیابی روش‌های تکراری زیرفضای کریلف برای محاسبه‌ی جریان سیال در شبکه‌ی شکستگی‌های مجزای سه‌بعدی

محاسبه‌ی جریان سیال در محیط‌های سنگی درزه‌دار یکی از موضوعات بسیار مهم در مباحث تراوایی در مهندسی سنگ است. توده‌سنگ شامل شبکه‌ی درهم‌تنیده‌ای از ماده‌سنگ و شکستگی‌ها است. تعداد و الگوی اتصال‌پذیری شکستگی‌ها دو عامل کلیدی کنترل‌کننده‌ی جریان سیال در توده‌سنگ هستند. یکی از روش‌هایی که می‌تواند ساختار هندسی توده‌سنگ را به دقیق‌ترین شکل ممکن نشان دهد، روش شبکه‌ی شکستگی‌های مجزا (DFN) است. با توجه به‌این‌که ناهمگنی و ناهمسانگردی توده‌های سنگی در جهات مختلف می‌تواند در محاسبه‌ی جریان سیال بسیار اثرگذار باشد، روش‌ شبکه‌ی شکستگی‌های مجزای سه‌بعدی بیشتر در کانون توجه قرار دارد. محاسبه‌ی عددی جریان در توده‌سنگ مستلزم حل معادلات پرتعداد و پیچیده‌ای است که توسط روش‌های عددی نظیر روش المان محدود تولید می‌شوند. حل دستگاه‌های معادلات مذکور معمولاً ساده نیست و نیازمند روش‌های خاصی است که یکی از بهترین ‌آن‌ها، روش‌های تکراری زیرفضای کریلف است. در این تحقیق پس از اعتبارسنجی محاسبات روش‌های مختلف زیرفضای کریلف با یک روش مستقیم و مدل‌سازی 3DEC، ارزیابی کارایی این روش‌ها مورد بررسی قرارگرفته و کارآمدترین آن‌ها از طریق یک سری تحلیل‌های حساسیت بر روی پارامتر‌های دقت و سرعت انجام محاسبات، تعیین شده است. با توجه به تحلیل‌های انجام شده در این تحقیق، روش‌های CG، CR و IOM جزو سریع‌ترین و دقیق‌ترین روش‌های زیرفضای کریلف انتخاب شده‌اند. نتایج این تحقیق می‌تواند راهنمای خوبی برای محققینی باشد که بر روی حل جریان سیال در توده‌سنگ متمرکز هستند.