ارزیابی درونی گروه آموزش پرستاری کودکان دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سال 1381

سابقه و هدف: کیفیت در یک نظام دانشگاهی با عملکرد شغلی دانش‌آموختگان، نتایج پژوهش‌های انجام شده و خدمات تخصصی ارتباط مستقیم دارد و ارزشیابی قضاوت در مورد کیفیت و دست‌یابی به اهداف نظام آموزش را ممکن می‌سازد. بنابراین هدف از این پژوهش ارتقاء کیفیت آموزشی گروه پرستاری کودکان دانشگاه علوم پزشکی به واسطه ارزیابی درونی بوده است. مواد و روش‌ها: در این ارزیابی، اعضای هیأت علمی گروه پرستاری کودکان، عوامل پشتیبانی (فضا و تجهیزات، آموزش تئوری و بالینی و وسایل و تجهیزات کمک آموزشی)، جایگاه سازمانی (مدیرگروه بهداشت و پرستاری کودکان و اعضای هیأت علمی گروه) و فرآیند آموزش - یادگیری (وضعیت تحصیلی دانشجویان کارشناسی پیوسته و ناپیوسته پرستاری قبل از اخذ درس پرستاری کودکان، میزان دست‌یابی دانشجویان به اهداف آموزش تئوری و بالینی و نظرات دانشجویان در مورد فرآیند آموزش تئوری و بالینی) را از طریق الگوی اعتباربخشی، مورد ارزشیابی قرار دادند. جمع‌آوری داده‌ها توسط 24 پرسشنامه همراه با 438 معیار انجام گردید. سپس میانگین امتیازات، توسط طبقه‌بندی گورمن مقایسه شدند و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: در این مطالعه، عوامل پشتیبانی امتیاز 52/3 را در رده "بیش از رضایت‌بخش" کسب نموده، که کمترین و بالاترین امتیاز به ترتیب مربوط به فضای آموزش تئوری و وسایل کمک آموزشی بود. جایگاه سازمانی نیز امتیاز 35/3 را در رده "بیش از رضایت‌بخش" کسب نمود. هم‌چنین از نظر فرآیند آموزش - یادگیری گروه پرستاری کودکان با امتیاز 05/4 در رده "قوی" قرار گرفت. نتیجه‌گیری: پس از تجزیه و تحلیل نتایج، گروه پرستاری کودکان امتیاز 65/3 را در رده بندی "خوب" از معیار گورمن، از کل عوامل مورد ارزیابی مذکور کسب نموده، که خود می‌تواند نشان‌گر وضعیت مطلوب گروه باشد.