ارزیابی توان اکولوژیک سرزمین به منظور توسعه گردشگری پایدار از طریق تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و روش رویهم‌گذاری لایه‌ها (IO)(مطالعه موردی: شهرستان شاهرود)

در این تحقیق تلاش شده است تا از طریق به کارگیری سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و ارزیابی توان اکولوژیک (ECE)، مناطق مناسب برای توسعه گردشگری در شهرستان شاهرود شناسایی شوند. به این منظور، از سیستم اطلاعات جغرافیایی و تکنیک رویهم‌گذاری لایه‌ها (IO)، به عنوان ابزاری مناسب برای ارزیابی سرزمین و قابلیت‌سنجی سایتها استفاده گردید. به این ترتیب پس از تعیین منابع اکولوژیکی منطقه، لایه‌های اطلاعاتی نقشه‌ها در مقیاس 1:250000 تهیه و از طریق نرم‌افزار ArcGIS نسخه 9،2 اقدام به رویهم‌گذاری لایه‌ها گردید. این تحقیق در شش مرحله انجام پذیرفت. پس از تهیه نقشه‌های شیب، جهت و ارتفاع، از طریق رویهم‌گذاری آنها نقشه شکل زمین تهیه گردید و در ادامه، با رویهم‌اندازی لایه‌های شکل زمین، کاربری اراضی، خاک، پوشش گیاهی و حیات‌وحش نقشه نهایی واحدهای زیست محیطی به دست آمد. سپس، مدل اکولوژیکی گردشگری متمرکز و گسترده، به منظور مقایسه و تحلیل نهایی مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به نتایج، منطقه مطالعاتی از پتانسیل بالایی به منظور توسعه گردشگری به ویژه از نوع گسترده برخوردار است. 69 درصد از منطقه مطالعاتی در کلاس 1 و 19درصد نیز در کلاس 2 از گردشگری متمرکز قرار گرفته‌اند. همچنین، 93درصد از منطقه در کلاس 1 و 5 درصد نیز در کلاس 2 گردشگری گسترده قرار می‌گیرند. در مجموع، 14درصد نیز در کلاس 3 قرار داشته که نشانگر حساسیت اکولوژیکی بالا و عدم بهره‌مندی از شرایط مناسب به منظور توسعه گردشگری می‌باشد و در زون حفاظتی قرار می‌گیرد. در پایان، فعالیتهای گردشگری مناسب برای هر زون پیشنهاد گردید.