ارزیابی تنوع ژنتیکی 16 لاین گوجه‌فرنگی (Lycopersicon esculentum) با استفاده از نشانگر مولکولی SSR و بررسی همبستگی آن با هتروزیس

پیش‌بینی تلاقی‌های برتر قبل از انجام تلاقی و ارزیابی‌های مزرعه‌ای می‌تواند کارایی تولید بذور هیبرید را افزایش دهد. در چند دهه اخیر تعداد قابل توجهی از مطالعات وجود رابطه مثبت میان فاصله ژنتیکی برآورد شده توسط نشانگرهای مولکولی با هتروزیس را نشان داده‌اند. در این مطالعه به منظور بررسی روابط لاین‌ها، فاصله ژنتیکی و در نهایت انتخاب والدین مناسب جهت تولید واریته هیبرید از 16 لاین گوجه‌فرنگی، از نشانگرهای مولکولی SSR استفاده شده است. واکنش PCR با استفاده از 10 جفت آغازگر انجام شد که الگوی مناسب و قابل امتیازدهی برای 16 ژنوتیپ مورد مطالعه تولید کردند. در مجموع تعداد 35 آلل برای 10 مکان تکثیر شونده ریزماهواره‌ای مشاهده شد که از 2 تا 7 آلل برای مکان‌های مختلف متغیر بود که میانگین 5/3 آلل برای هر مکان تکثیر شونده را نشان می‌دهد. همچنین حداکثر PIC 84/0 و حداقل آن 30/0 محاسبه شد. نتایج نشان دادند که نشانگرهای مولکولیSSR در تشخیص چندشکلی و فاصله ژنتیکی میان لاین‌های گوجه‌فرنگی کارآمد بوده و می‌تواند به عنوان ابزار دقیقی در آنالیز روابط ژنتیکی میان نمونه‌ها مورد استفاده قرار گیرد. با این وجود میان فاصله ژنتیکی برآورد شده توسط نشانگرهای مولکولی SSR با میزان هتروزیس در 63 هیبرید بررسی شده از نظر عملکرد، اندازه میوه، تعداد میوه و ماندگاری میوه رابطه معنی‌داری مشاهده نشد.