ارزیابی تأثیر سطوح مختلف کیتوزان بر فعالیت آنزیم‌های پاداکسنده در گیاه دارویی زنیان (Carum copticum L.) در شرایط تنش خشکی

 امروزه کاربرد کیتوزان به‌عنوان یکی از هورمون‌های گیاهی در افزایش مقاومت گیاهان به تنش‌هایی همچون خشکی افزایش‌یافته است. به‌منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف کیتوزان بر فعالیت آنزیم­های پاداکسنده (آنتی‌اکسیدان) در گیاه دارویی زنیان در شرایط تنش خشکی آزمایشی به‌صورت کرت­های خردشده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه زابل اجرا شد. خشکی به‌عنوان عامل اصلی در سه سطح (A1) 50 میلی­متر تبخیر (شاهد)، (A2)  100 میلی­متر تبخیر (تنش متوسط) و(A3)  150میلی­متر تبخیر (تنش شدید) از تشتک تبخیر کلاس A و سطوح مختلف محلول­پاشی کیتوزان (شاهد، 1/0، 5/0، 1، 2 گرم در لیتر) به‌عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. در این پژوهش با افزایش دور آبیاری بر میزان فعالیت آنزیم­های کاتالاز، پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز، گایاکول پراکسیداز و پلی فنول اکسیداز نیز افزوده گشت. تیمار شاهد و تنش متوسط در بیشتر فراسنجه (پارامتر)ها اختلاف معنی­داری از نظر آماری نداشتند اما در سطح تنش شدید بیشترین فعالیت آنزیم‌ها مشاهده شد. استفاده از کیتوزان در سطوح مختلف باعث بهبود بخشیدن فعالیت آنزیم­های پاداکسنده شد به‌طوری‌که اثر متقابل سطوح 5/0 گرم در لیتر کیتوزان و تنش خشکی شدید توانست بیشتر فراسنجه‌ها را نسبت به شاهد افزایش قابل توجه دهد.