ارزیابی اجتماعی تأثیر برنامه‌های توانمندسازی سازمان بهزیستی بر کیفیت زندگی سالمندان شهر خلخال

هدف این پژوهش، بررسی ارزیابی اجتماعی تأثیر برنامه‌های توانمندسازی سازمان بهزیستی بر کیفیت زندگی سالمندان شهر خلخال می‌باشد. چارچوب نظری این پژوهش را نظریه‌های؛ محیط اجتماعی گربویوم، برنامه‌های توانبخشی مبتنی بر جامعه جان ای کروت، سیستم‌های مبتنی بر جامعه گرین، اوندریچ و لدیتکا، برنامه‌های مبتنی بر جامعه یامی چن و نظریه سرمایه پیربوردیو تشکیل می‌دهد. روش تحقیق به صورت پیمایشی بوده است. تعداد نمونه شامل 60 نفر (30 نفر کروه آزمون، 30 نفر گروه شاهد) هستند که از بین سالمندان شهر خلخال به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده‌اند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از تکنیک پرسشنامه جمع‌آوری شده است. نتایج نشاندهنده تفاوت میان دو گروه آزمون و شاهد است به طوری که سالمندانی که در برنامه‌های توانمندسازی شرکت داشته و خدمات معناداری را دریافت کرده‌اند از میزان کیفیت زندگی بالاتری برخوردار بوده‌اند. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون چندمتغیره نشان می‌دهد برنامه‌های توانمندسازی سالمندان 55 درصد از واریانس میزان کیفیت زندگی سالمندان را پیش‌بینی می‌کند. با توجه به نتایج مثبت به دست آمده در این پژوهش و با توجه به کم هزینه‌تر‌بودن این برنامه‌ها، گسترش این برنامه‌ها ضروری به نظر می‌رسد.