ارتقای روستا به شهر و تأثیر آن در تحول تعامل‌های روستایی- شهری مطالعه موردی: بخش بیضاء – شهرستان سپیدان

در چند دهه گذشته ایجاد و نیز تقویت و بهبود تعامل‌های روستایی- شهری به عنوان یکی از ابزارهای توسعه هماهنگ و متعادل سکونتگاه‌های روستایی و شهری همواره مورد تأکید پژوهشگران و برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران بوده است. ایجاد و تقویت تعامل‌های روستایی- شهری مستلزم وجود شبکه شهری سازمان‌یافته مناسب و کارآمد و با رده‌های مختلف سلسله‌مراتبی در سطح سرزمین است. از این‌رو ایجاد و تقویت و توسعه شهرهای کوچک در عرصه‌های روستایی از راهکارهای مؤثر در این زمینه برشمرده شده است. در دو دهه گذشته ایجاد و شکل‌گیری شهرهای کوچک در نواحی روستایی کشور به دلیل تغییر در قوانین تقسیمات کشوری به شدت رو به افزایش بوده و عملاً موجب شکل‌گیری تعداد بسیار زیادی از شهرهای کوچک و روستا - شهرها در پهنه سرزمین شده است. در میان استان‌های کشور، فارس از جمله آنهایی است که با بیشترین تعداد این‌ گونه تبدیل‌ها در دو دهه گذشته مواجه بوده است. حال پرسش اساسی این است که تبدیل روستاها به شهر تا چه حد به بهبود و تقویت و تحول در تعامل‌های روستایی- شهری انجامیده است؛ و این‌‌گونه شهرهای کوچک نوپا تا چه حد توانسته‌اند نقش خود را در این زمینه به خوبی ایفا کنند. در این مقاله با رویکرد توصیفی و تحلیلی و با به‌کارگیری روش‌های اسنادی و میدانی به بررسی و مقایسه کمیت و کیفیت و نوع تعامل‌های شهر بیضاء (نمونه موردی) با روستاهای حوزه نفوذ آن در دو مقطع قبل و بعد از شهرشدن، و نیز دگرگونی‌های شکل‌گرفته در تعامل‌های روستایی- شهری بر اثر تبدیل شدن به شهر پرداخته شده است. یافته‌ها حاکی از آن‌اند که با تبدیل شدن بیضاء به شهر، پیوندهای عملکردی و انسجام روابط فضایی در محدوده مورد مطالعه افزایش یافته است