ارتباط منبع کنترل (درونی ـ بیرونی) و احساس تنهایی دختران ورزشکار و غیرورزشکار

هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط منبع کنترل (درونی ـ بیرونی) و احساس تنهایی در دختران ورزشکار و غیرورزشکار است. روش تحقیق: 60 دختر دانشجوی ورزشکار شرکت­کننده در تیم‌های ورزشی و 160 دختر  دانشجوی غیرورزشکار، همه در ردۀ سنی 26-19 سال، به­عنوان آزمودنی درنظر گرفته شدند. احساس تنهایی با پرسشنامۀ UCLA و منبع کنترل با پرسشنامۀ لونسون  (I, P, C)اندازه­گیری و از آزمون‌t  برای گروه‌های مستقل و ضریب همبستگی پیرسون جهت تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین منبع کنترل درونی ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی­داری وجود دارد؛ همچنین، بین منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی­داری مشاهده شد و غیرورزشکاران از این نظر وابسته‌تر بودند. اما بین منبع کنترل بیرونی (گرایش به افراد قدرتمند) دو گروه تفاوت معنی­داری مشاهده نشد. دیگر نتایج نشان داد که بین احساس تنهایی و منبع کنترل درونی و بیرونی رابطۀ مثبت و معنی­داری وجود دارد. بحث: وجود تفاوت معنی­دار بین منبع کنترل درونی در دو گروه بیانگر آن است که ورزشکاران کنترل بیشتری روی زندگی خود دارند و خود را بیشتر مسئول موفقیت‌ها و شکست­های خود می‌دانند. بیرونی‌تربودن منبع کنترل غیرورزشکاران نیز به این معنا است که غیرورزشکاران بیشتر از ورزشکاران دلایل وقایع زندگی خود را به دیگران نسبت می‌دهند. وجود رابطه بین احساس تنهایی و منبع کنترل نیز به معنای آن است که غیرورزشکاران با منبع کنترل بیرونی، با این اعتقاد که کنترل کمی برروی دیدگاه‌های زندگی خود دارند، بیشتر احساس تنهایی می‌کنند. تفاوت معنی­دار بین احساس تنهایی در دو گروه، اثر مفید روانی ـ اجتماعی فعالیت‌های ورزشی را تأیید می‌کند.