ارتباط سرمایه فرهنگی با انگیزش پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه تهران

هدف این پژوهش بررسی ارتباط سرمایه فرهنگی با انگیزش پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانشجویان است. روش پژوهش حاضر همبستگی بوده است. جامعه آماری شامل   نفر از دانشجویان دانشکده های فنی، علوم اجتماعی و روانشناسی و علوم تربیتی و در دورۀ کارشناسی می باشد. حجم نمونه معادل 380 نفر است که نمونه های تحقیق با روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده های مورد نیاز به وسیله دو پرسشنامه سرمایه فرهنگی محقق ساخته که سه مقیاس نهادینه یافته، تجسم یافته و عینیت یافته می سنجد و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ 83% محاسبه گردید و پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی همبستگی پیرسون و آزمون T مستقل استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین سرمایه فرهنگی نهادینه شده و عینیت یافته با انگیزش پیشرفت و عملکرد تحصیلی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین بین سرمایه تجسم یافته با عملکرد تحصیلی ارتباط معناداری وجود ندارد. همچنین بین دانشجویان مرد و زن با سرمایه فرهنگی(متجسم شده، عینیت یافته و نهادینه شده) ارتباط معناداری وجود دارد، و بین دانشجویان دانشکده های علوم تربیتی، علوم اجتماعی و فنی با سرمایه فرهنگی(متجسم شده، عینیت یافته و نهادینه شده)و با انگیزش پیشرفت تفاوت وجود نداشته است. بین دانشجویان خوابگاهی و غیر خوابگاهی با سرمایه فرهنگی( متجسم شده، عینیت یافته و نهادینه شده) تفاوت معناداری وجود دارد.