ارتباط بین معیارهای اخلاقی مربیان و تمایلات پرخاشگری ورزشی در ورزشکاران تیم‌های ملی پایه کشور

مقدمه و هدف: با توجه به اینکه رفتارهای پرخاشگری در میادین ورزشی بیشتر شده است، هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین معیارهای اخلاقی مربیان و تمایلات پرخاشگری ورزشی در ورزشکاران تیم‌های ملی پایه کشور بود. روش‌شناسی: روش تحقیق حاضر از نوع پیمایشی و از لحاظ هدف کاربردی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش بازیکنان دعوت شده در اردوی تیم ملی نوجوانان رشته‌های ورزشی فوتبال، بسکتبال، کشتی و تکواندو بود که برای نمونه‌گیری نیز به دلیل کم بودن جامعه آماری از روش سرشماری استفاده شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه‌ای قضاوت در مورد رفتارهای اخلاقی ورزشکاران نوجوان  و پرسشنامه‌‌ی محقق ساخته‌‌‌ای معیارهای رفتارهای اخلاقی مربیان استفاده شد، که با استفاده از روش CVI، ضریب ICC، پایای درونی، ضریب آلفا کرونباخ و تحلیل عاملی اکتشافی روایی و پایایی پرسشنامه‌ها تایید گردید. نتایج: یافته‌های تحقیق نشان داد که همبستگی مثبت و معناداری (05/0>P)  بین انتظارات اخلاقی مربیان (احترام در میادین ورزشی، استفاده از مواد نیرو‌زا، خطای عمدی و تقلب) با احتمال به پرخاشگری در ورزشکاران برای هر یک از معضل‌های اخلاقی مطرح شده وجود دارد. همچنین معیارهای مربی برای تقلب و پرخاشگری پیش‌بین بهتری برای تمایلات پرخاشگرانه در ورزشکاران انفرادی نسبت به ورزشکاران تیمی بود. بحث و نتیجه‌گیری: در نتیجه با توجه به نتایج این پژوهش و نظریه‌های یادگیری اجتماعی باندورا، نظریه یادگیری ارزش‌های اخلاقی گلبرگ و نظریه ناکامی باید مربیان سعی در آن داشته باشند که خود در اولویت اول ارزش‌های موجود در میادین ورزشی را رعایت کرده، چون که توسط ورزشکاران رفتارهای آنها تقلید می‌شود و نیز آنها از تقویت‌های مثبت در مورد رفتارهای مناسب در جهت تثبیت آنها در ورزشکاران استفاده کنند. با توجه به نظریه ناکامی نیز هدف مربیان توسعه شخصیت ورزشکاران و بعد برنده شدن باشد چون که درخواست‌های زیاد برای برد باعث فشار روی ورزشکاران و در پی آن انجام رفتارهای پرخاشگرانه توسط ورزشکاران در صورت ناکامی می‌باشد.