ارتباط بین عوامل موثر بر کیفیت تدریس اساتید: مدل‌یابی معادلات ساختاری

اهداف: شناخت مولفه‌ها و تحلیل روابط میان مولفه‌های مختلف کیفیت تدریس از دید خود اساتید می‌تواند راهنمایی برای تحلیل بهتر کیفیت تدریس باشد. این مطالعه با هدف تحلیل ارتباط بین عوامل موثر بر کیفیت تدریس از دیدگاه اساتید با استفاده از مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام شد. روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1392 انجام شد. نمونه‌های پژوهش 396 نفر از اساتید و اعضای هیات علمی منتخب در دانشگاه علوم پزشکی مستقر در شهر تهران بودند که به‌روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش کیفیت تدریس از پرسش‌نامه کیفیت تدریس سراج استفاده شد. به‌منظور تحلیل مدل، اطلاعات جمع‌آوری‌شده در اختیار نرم‌افزار Lisrel 8.8 قرار گرفت. برای بررسی برازش مدل، از شاخص‌های GFI، AGFI، RMSEA و آزمون مجذور کای استفاده شد. یافته‌ها: مولفه روابط میان‌فردی بیشترین تاثیر را در ارتقای کیفیت تدریس نشان داد. بیشترین بار عاملی مولفه طرح درس با مولفه تدریس استاد (11/0)، بیشترین بار عاملی مولفه تدریس با مولفه نحوه تدریس (34/0) و بیشترین بار عاملی مولفه ارزش‌یابی تدریس با مولفه تدریس (34/0) بود و در زمینه بار عاملی مولفه ارتباطات میان‌فردی با سایر مولفه‌های کیفیت تدریس، بیشترین بار عاملی مرتبط با مولفه ارزش‌یابی تدریس (36/0) بود. همچنین با توجه به شاخص‌های RMSEA، AFGI و GFI، مدل تحلیل ارتباط ساختاری بین مولفه‌های کیفیت تدریس دارای برازش مناسب بود. نتیجه‌گیری: مولفه ارتباط میان‌فردی در بین سایر مولفه‌های کیفیت تدریس اهمیت بیشتری دارد و مدل‌یابی معادلات ساختاری نشان می‌دهد که ارتباط مولفه‌های مختلف و تاثیر متقابل این مولفه‌ها بر یکدیگر باید به‌خوبی شناسایی شود.