ارتباط بین رضایت شغلی و کیفیت زندگی پرستاران بیمارستان فاطمیه شبستر درسال 1393

مقدمه: مهم ترین بخش نیروی انسانی در زمینه نظام بهداشتی کشور را پرستاران تشکیل می­دهند. کیفیت خدمات پرستاری و به دنبال آن، سلامت افراد جامعه رابطه مستقیمی با رضایت شغلی پرستاران دارد. نشانه های رضایت شغلی پرستاران بسیار وسیع است و می تواند منجر به کیفیت زندگی پرستار، کاهش فرسودگی کاری، کاهش تنش و استرس کاری، افزایش کیفیت مراقبت و رضایت مندی بیماران گردد. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین رضایت شغلی و کیفیت زندگی پرستاران در شهر شبستر انجام شد. روش کار: این تحقیق از نوع توصیفی - همبستگی است که بر روی 93 نفر از پرستاران بیمارستان فاطمیه شبستر در سال 1393 صورت گرفت. انتخاب پرستاران به روش سرشماری انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل؛ پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه رضایت شغلی و پرسشنامه کیفیت زندگی WHOQOL-BREF بود. پس از تکمیل پرسشنامه ها داده ها جمع آوری و از طریق نرم افزار آماری SPSS 21 و آمار توصیفی (فراوانی ، درصد، میانگین و انحراف معیار ) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین کیفیت زندگی پرستاران­(62/0±13/3)­و میانگین میزان رضایت شغلی­(72/0± 76/2)­بود. بین رضایت شغلی و کیفیت زندگی ارتباط معنادار آماری وجود داشت(001/0>P). بالاترین میزان رضایت مندی افراد مربوط به ارتباط با همکاران و پایین ترین میزان مربوط به حقوق و مزایای دریافتی بود. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که در میان رضایت شغلی و کیفیت زندگی پرستاران ارتباط همبست گی معنادار و مثبتی وجود دارد. به گونه ای که رضایت شغلی آنها در این مرکز به حد متوسط می باشد.