ارتباط بین دقت هدف گیری و خستگی عضلات مچ پا در دو فرم وضعیتی تیراندازی با تپانچه بادی

سابقه و هدف: در ورزش تیراندازی، ایستادن برای مدت طولانی با حفظ وضعیت مناسب ضروری است. در ایستادن طولانی مدت، واحدهای حرکتی عضلات کنترل کننده پاسچر، به صورت مداوم فعال هستند، که ممکن است موجب وقوع خستگی عضلانی شود. خستگی عضلانی یکی از عوامل تأثیرگذار بر کنترل پاسچر در وضعیت ایستاده است. افزایش نوسانات قامتی می‌تواند باعث کاهش کنترل پاسچر و در نتیجه کاهش دقت در تیراندازی شود.  هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط دقت هدف گیری و خستگی عضلات مچ پا در دو فرم وضعیتی تیراندازی با تپانچه بادی بود. مواد و روش‌ها: 8 نفر تیرانداز حرفه ای تپانچه بادی 10 متر که در لیگ تیراندازی کشور حضور داشتند، به صورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی‌ها در دو روز تصادفی در دو فرم وضعیتی با تپانچه بادی شلیک نمودند. در فرم اول ایستادن ممتد آزمودنی‌ها بدون استراحت و در فرم دوم،  نشستن‌ متوالی، آزمودنی‌ها همراه با استراحت شلیک‌های خود را انجام دادند. در هر دو فرم، فعالیت الکتریکی سه عضلات ساقی قدامی، دوقلو داخلی و نعلی توسط دستگاه الکترومیوگرافی BioVision ثبت شد و شیب میانه فرکانسی آنها جهت تعیین خستگی عضلانی همچنین امتیاز هر شلیک توسط داور محاسبه گردید. نتایج با روش آماری همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل گردید   .(pیافته‌ها: بین امتیاز هدف گیری و خستگی عضله ساقی قدامی) ، دوقلو و نعلی در فرم ایستاده ممتد رابطه معنی داری مشاهده نشد.  همچنین، ارتباط معناداری بین شیب تغییرات فعالیت هر یک از عضلات مورد مطالعه و تغییرات امتیاز دقت آزمودنی‌ها در حالت ایستاده متوالی نیز مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری : نتایج نشان داد که خستگی ناشی از دو فرم ایستادن در تیراندازی با امتیاز حاصل از دقت تیراندازی ارتباط ندارد. بنابر این، مربیان می توانند انتخاب فرم ایستادن در تیر اندازی را در مسابقات تپانچه بادی در اختیار تیراندازان قرار دهند.