ارتباط استرس‌زاهای شغلی و خستگی در پرستاران: نقش تعدیل‌کنندگی حمایت سازمانی

زمینه و هدف: مطالعات گذشته ارتباط مثبتی بین استرس­ زاهای شغلی و خستگی را نشان داده ­اند. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط استرس ­زاهای شغلی و خستگی با تأکید بر نقش تعدیل کننده حمایت سازمانی در پرستاران بود. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی می ­باشد که در سال 1395 انجام شد. شرکت­ کنندگان این پژوهش شامل 125 نفر از پرستاران بیمارستان­ های شهر خرم آباد بودند که با روش نمونه ­گیری تصادفی انتخاب گردیدند. ابزار جمع­ آوری داده ­ها شامل پرسشنامه استرس پرستاری، پرسشنامه حمایت سازمانی و پرسشنامه خستگی بود. داده ­ها حاصل از اجرای پرسشنامه ­ها با استفاده از رگرسیون گام به گام به­منظور بررسی نقش پیش­ بینی کننده استرس­ زاهای شغلی در پیش­ بینی خستگی و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تعدیلی به­ منظور بررسی توان تعدیلی متغیر حمایت سازمانی تحلیل شدند. یافته­ ها: یافته ­های حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین استرس­ زاهای شغلی تنها مولفه ­های مرگ و مردن (β=0/38, P<0/006) و ارتباط با بیماران و خانواده آن­ها ((β=0/24, P<0/001 قادر به پیش ­بینی خستگی در پرستاران هستند و همچنین یافته ­های تحلیل رگرسیون تعدیلی، نقش تعدیل­ گر حمایت سازمانی ((β=0/29, P<0/001 را در این روابط مورد تأیید قرار داد. نتیجه‌گیری: این مطالعه آشکار نمود که سطوح بالاتر حمایت سازمانی با سطوح پایین­تر خستگی و سطوح پایین­تر حمایت سازمانی با با سطوح بالاتر خستگی رابطه دارد. بنابراین، حمایت سازمانی نقش مهمی در رابطه استرس ­زاهای شغلی و خستگی پرستاران دارد.