ارائۀ مدل اندازه‌گیری موانع توسعۀ والیبال قهرمانی زنان ایران در سه سطح کلان، میانی و خرد

پژوهش حاضر با هدف ارائۀ مدل اندازه‌گیری موانع توسعۀ والیبال قهرمانی زنان ایران در سطوح کلان، میانی و خرد و نیز اولویت‌بندی آن‌ها انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی ـ پیمایشی بود و نمونۀ آماری آن را کلیۀ بازیکنان، داوران و مربیان (104 نفر) حاضر در سیزدهمین دورۀ لیگ برتر والیبال بانوان ایران تشکیل دادند. ابزار اندازه‌گیری مورداستفاده در این پژوهش، پرسش‌نامۀ موانع توسعه (افتخاری، 1393)‌ بود که از طریق مصاحبۀ ساختارمند با داوران، بازیکنان و مربیان تیم ملی و نیز تعدیل و تغییر برخی گویه‌ها، توسعه یافت و پس از تأییدشدن روایی و پایایی آن‌، بین نمونه‌ها توزیع گردید. در‌نهایت، برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد و به‌منظور ارائۀ مدل اندازه‌گیری،نرم‌افـزارهای اس.پی.اس.اس 22 و ایموس 21 مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌های حاصل از تحلیل عاملی تأییدی نشان داد نتایج نشان می‌دهند که در سطح کلان، مؤلفۀ "فرهنگی" با بار عاملی (79/0)، در سطح میانی، مؤلفۀ "استعدادیابی" با بار عاملی (90/0) و در سطح خرد، گویۀ "نگرش ضعیف نسبت به انجام فعالیت‌های ورزشی" با بار عاملی (78/0)، مهم‌ترین موانع توسعۀ والیبال زنان ایران می‌باشند. بر‌اساس یافته‌های پژوهش، راه‌کارهایی از قبیل افزایش پوشش رسانه‌های ملی جهت مشارکت بیشتر و فرهنگ‌سازی گسترده، بهبود نگرش مثبت جامعه به ورزش زنان و هموار‌کردن بستر مشارکت بیشتر آن‌ها به‌دلیل داشتن پتانسیل‌های بالا، طراحی برنامۀ جامع جهتتقویت سیستم استعدادیابی و نیز نظارت منسجم بر پیشرفت ورزشکاران مستعد، در‌راستای توسعۀ والیبال زنان ایران پیشنهاد می‌شود.