ارائه یک مدل ریاضی جهت سنجش رضایت فردی در سیستمهای اقتصادی - اجتماعی

امروزه همگام با تمرکز بر مغز افزار و و تفوق منابع انسانی به عنوان مهمترین عناصر ایجاد کننده مزیت رقابتی سازمانها، مدیریت در تلاش است با شناخت هر چه بیشتر این منبع، زمینه های رشد و بالندگی آن را فراهم آورده و در محیط رقابتی فرصتهای بیشتری را در اختیار گرفته و منافع افزون تری حاصل نماید. مسلماً نخستین گام در توسعه منابع انسانی شناخت نیازهای فعلی نیروی انسانی سازمان و ارزیابی میزان رضایت آنها از وجوه مختلف سازمانی و طی آن تدوین استراتژی بهبود دهنده ابعاد مختلف سازمان با اتکاء بر اولویتها و عوامل مؤثر بر رضایت از دیدگاه نیروی انسانی میباشد.  در این مقاله بر اساسی مطالعه و بررسی تئوری های مختلف رضایت و انگیزش، در نگرش های مختلف مدیریت عوامل مؤثر بر رضایت فرد از سازمان شناسایی و با اعمال رویکرد سیستمی طبقه بندی می شوند، طی آن با در نظر گرفتن ویژگی های مطلوب جامعیت و انعطاف پذیری و تامین خصوصیت رفتاری سطح رضایت از عوامل مختلف مؤثر بر آن بنا به نظریه دو عاملی هرزبرگ، مدل عمومی تابع خطی رضایت و ابزار پرسشنامه ای جهت سنجش آن تدوین می گردد. در ادامه نیز پایایی و روایی مدل عمومی و ابراز سنجش مورد بررسی قرار گرفته که براساس نتایج حاصله تایید می گردد. سپس با استفاده از تکنیک ها و مفاهیم آماری و ریاضی، زمینه لازم جهت تجزیه و تحلیلی نتایج و برنامه ریزی بهینه منابع مختلف سازمان به منظور بیشینه سازی میزان رضایت پرسنل سازمانی فراهم آمده است.