ارائه یک مدل تصمیم گیری چند معیاره جهت تعیین مناسبترین استراتژی انتقال فناوری توربین های بادی: مطالعه موردی از صنعت انرژی باد در ایران

سرعت بالای پیشرفت فناوری و اهمیت اکتساب فناوری­های نوین باعث گردیده تا کشورهای در حال توسعه و توسعه­نیافته برای برطرف کردن ضعف خود و کسب مزیت­های رقابتی به دنبال انتقال فناوری از کشورهای صاحب آن باشند. در این زمینه، رویکرد کشورهای توسعه­یافته که تمایل به حفظ و یا انتقال فناوری به کشورهایی که دارای منافع سیاسی- اقتصادی مشابهی هستند، سبب شده است تا انتقال فناوری و روش­های موثر آن به یکی از موضوعات مهم دهه اخیر تبدیل گردد. برای کسب و انتقال فناوری­های گوناگون از کشورهای توسعه­یافته به کشورهای مقصد راهکارهای متفاوتی می­تواند مدنظر قرار گیرد. تصمیم­گیری در مورد انتخاب موثرترین روش انتقال فناوری عموما براساس معیارهای متفاوت(و گاهی متناقض) و همچنین زیرمعیارهای فراوان صورت می­گیرد. در این تحقیق، با توجه به سطوح فناوری ساخت توربین­های بادی در ایران و همچنین رویکرد کشورهای دیگر نسبت به آن، روش­های مرسوم انتقال فناوری براساس نظرات نخبگان و شرکت­های سازنده قطعات توربین­های بادی تعیین گردیده است. سپس با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی(AHP) اهمیت نسبی معیارها، زیرمعیارها و گزینه­های انتقال فناوری مشخص گردیده و در نهایت مهندسی معکوس به عنوان برترین گزینه برای پیاده­سازی در صنعت انرژی باد ایران انتخاب می­شود. نتایج این مطالعه می­تواند مورد استفاده تصمیم­گیرندگان انرژی باد کشور جهت پیشرفت فناوری در زمینه طراحی و ساخت توربین­های بادی قرار گیرد.