ادراک دانشجویان از شایستگی‌های تدریس اعضای هیات علمی در آموزش عالی (مورد مطالعه: دانشگاه فردوسی مشهد)

هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین مهم­ترین شایستگی­های تدریس اساتید از دیدگاه دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد انجام شده است.    روش: رویکرد پژوهش کیفی و با استفاده از روش پدیدارشناسی در سال 1397-1398 در دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. برای جمع­آوری داده­ها، از مصاحبه نیمه ساختار یافته و اکتشافی با رعایت اصول اجرای مصاحبه و با تأکید بر اصول اخلاقی استفاده شده است.  مشارکت کنندگان پژوهش، دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بودند که 22 نفر از آن­ها بر مبنای اشباع نظری و با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. تحلیل مصاحبه­ها با استفاده از روش تحلیل مضمون انجام شد. با استفاده از تطابق همگونی یافته ها و روش بازخورد مشارکت­کنندگان و خبرگان غیر مشارکت­کننده از اعتبار تحلیل­ها اطمینان حاصل شد.    یافته ها: نتایج نشان داد از نظر دانشجویان شایستگی­های تدریس اساتید شامل 31 مقوله فرعی و 6 مقوله اصلی شامل: مهارت آموزشی، مهارت پژوهشی، مهارت ارتباطی، اخلاق حرفه­ای، ویژگی شخصیتی و مهارت مدیریت کلاس است. کابردهای متصور بر یافته های تحقیق حاضر از جهت آن است که؛ تعیین شایستگی­های تدریس مورد نیاز اعضای هیأت علمی می­تواند خطوط راهنمایی برای تعیین مسیر و استراتژی­ برنامه­های بالندگی اعضای هیأت علمی باشد.