«اخلاق وحیانى»

نظام اخلاقى در اسلام از جهاتى با ساىر نظام‌هاى اخلاقى متماىز است که ىکى از مهم‌ترىن آنها از حىث مبدأ فاعلى است. نظام‌هاى دىگر عقل، اجتماع، فطرت، طبىعت و عوامل دىگرى را در پىداىش گزاره‌هاى اخلاقى دخىل دانسته‌اند؛ اما به اجماع علماى دىنى، فن اخلاق اسلامى از منبعى وحىانى سرچشمه مى‌گىرد. مواد فن اخلاق از مبانى خاصى به‌دست مى‌آىد که آن مبانى از منبعى وحىانى برگرفته مى‌شود. اىن سه عنصر (مواد، مبنا و منبع) طورى با هم عجىن شده‌اند که اگر ماده‌اى از مواد اخلاق به مبناىى بازگردد که به منبع وحى استناد نداشته باشد، آن اخلاق را «اخلاق اسلامى» نمى‌گوىند. مقاله حاضر درصدد تبىىن محتواىى اخلاق اسلامى و بازشناسى آن از ساىر مکاتب اخلاقى است.