اجتماعات علمی در آموزش و پرورش: بررسی جایگاه گروه‌های آموزشی و انجمن‌های علمی نزد معلمان آموزش و پرورش شهر ساری

اجتماع علمی در نظام آموزش و پروش ایران با شکل‌گیری گروه‌های آموزشی و انجمن‌های علمی هویت واقعی پیدا کرده است. با توجه به خلا تحقیقاتی و نیز اهمیت و کارکردهای چندگانه ی اجتماع علمیِ رسمی و غیررسمی در نظام آموزش و پروش، هدف اصلی این مطالعه بررسی جایگاه گروه‌های آموزشی و انجمن‌های علمی نزد معلمان آموزش و پرورش در شهرستان ساری است. این مطالعه به روش پیمایشی انجام شده است و اطلاعات آن از طریق پرسشنامه جمع آوری گردیده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان نواحی 1 و 2 شهرستان ساری بوده است. حجم نمونه آماری 276 نفر و به شیوه نمونه‌گیری طبقه‌ای نامتناسب انتخاب شده است. برخی از یافته‌های مهم این مطالعه عبارتند از: میزان آشنایی معلمان با وظایف و اختیارات گروه‌های آموزشی و انجمن‌های علمی پایین هست, رابطه معنی‌داری بین سن پاسخگویان و مشارکت در گروه‌های آموزشی وجود دارد، اما این رابطه برای مشارکت در انجمن‌های علمی معلمان معنی‌دار نیست، مردان نسبت به زنان مشارکت بیشتری در گروه‌های آموزشی و انجمن‌های علمی معلمان دارند؛ بین سابقه خدمت و مشارکت در گروه‌های آموزشی یک رابطه منفی معنی‌داری وجود دارد اما رابطه معنی‌داری بین سابقه خدمتی و مشارکت در انجمن‌های علمی معلمان وجود نداشته است, بین مقطع تدریسی معلمان و میزان مشارکت آنها در گروه‌های آموزشی و انجمن‌های علمی معلمان رابطه معنی‌داری وجود نداشته است، اما بین مدرک تحصیلی معلمان و مشارکت آنها در گروه‌های آموزشی رابطه معنی داری وجود دارد. افراد با تحصیلات بالاتر مشارکت بیشتری در گروه‌های آموزشی داشته‌اند، ولی سطح تحصیلات معلمان با مشارکت آن‌ها در انجمن‌های علمی رابطه معنی‌داری نداشته است. میزان آشنایی معلمان با وظایف و اختیارات این اجتماعات علمی و نیز اعتقاد این معلمان به مفید بودن این اجتماعات دو عامل عمده و مهم برای میزان مشارکت‌شان در این اجتماعات است.