اثر یک دوره تمرین هوازی بر برخی عوامل خطرزای قلبی‌ـ عروقی زنان میانسال

هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر واسپین، ویسفاتین، سرم امیلوئید A (SAA)، مهارکننده و فعال‌کنندۀ پلاسمینوژن (PAI-1)، شاخص‌های قندی و نیمرخ چربی زنان میانسال بود. بدین منظور30 نفر از زنان با میانگین سنی 44/9±73/48 سال، قد 6/5±03/156 سانتی‌متر و وزن 57/10±37/68 کیلوگرم به‌صورت تصادفی و پس از پرکردن پرسشنامۀ سلامت و فرم رضایت‌نامه آگاهانه به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. در ابتدا پس از اندازه‌گیری قد و وزن، آزمودنی‌ها براساس شاخص تودۀ بدن به دو گروه همسان تقسیم شدند. تمرین‌های هوازی شامل 8 هفته تمرین هوازی با شدت 55 تا 65 درصد حداکثر ضربان قلب و هر هفته سه جلسه بود. 24 ساعت قبل از شروع دورۀ تمرینی و پس از پایان آخرین جلسۀ تمرینی از آزمودنی‌ها خون‌گیری به‌صورت ناشتا صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون‌های t مستقل و وابسته استفاده شد (05/0=α). نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین هوازی اثر معنی‌داری بر افزایش واسپین دارد با وجود این اثر معنی‌داری بر ویسفاتین، PAI-1، SAA، شاخص‌های قندی و نیمرخ چربی ندارد. براساس نتایج مطالعۀ حاضر 8 هفته تمرین هوازی اثر معنی‌داری بر افزایش واسپین دارد، ولی بر بهبود عوامل خطرزای قلبی‌ ـ عروقی دیگر از قبیل ویسفاتین، PAI-1، SAA، شاخص‌های قندی و نیمرخ چربی ندارد، از این‌رو به افراد غیرورزشکار و میانسال توصیه می‌شود که برای کنترل عوامل اثرگذار بر سلامت قلبی‌ ـ عروقی خود به فعالیت‌های ورزشی هوازی با شدت و یا مدت متفاوت‌تری از مطالعۀ حاضر بپردازند.