اثر پیش تیمار 2,4-D و تنظیم کننده‌های رشد گیاهی بر باززایی گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum L.)

بدلیل اهمیت و جایگاه گوجه فرنگی در رژیم غذایی انسان، یک سیستم باززایی درون شیشه‌ای تکرار پذیر برای تراریختی ژنتیکی با کاربرد تجاری در آن ضروری است. تقسیم فعال سلولی در زمان تلقیح بافت‌های گیاهی با آگروباکتریوم در موفقیت تراریختی نقش بسیار تعیین کننده‌ای دارد. برای این منظور در این تحقیق اثر پیش تیمار یک اکسین قوی به همراه چند تیمار تنظیم کننده رشد گیاهی دیگر بر اندام‌زایی دو رقم زراعی گوجه فرنگی شامل گیلاسی و فلات 111 مورد مطالعه قرار گرفت. ریزنمونه‌های کوتیلدون و هیپوکوتیل هفت روزه در محیط کشت پایه MS تکمیل شده با 3 درصد ساکارز و 6/0 درصد آگار و غلظت‌های مختلفی از IAA، NAA و BAP قرار داده شدند. پیش تیمار 2,4-D اثری بر باززایی نداشت و فقط منجر به تشکیل کالوس شد و پس از واکشت این کالوس‌ها در محیط کشت‌های حاوی تنظیم کننده‌های رشد گیاهی دیگر نیز باززایی مشاهده نشد. بالاترین درصد باززایی در رقم گیلاسی در محیط کشت حاویBAP (3 یا 5/1 میلی گرم بر لیتر) باضافه 1/0 میلی گرم بر لیتر IAA مشاهده شد. بیشترین تعداد شاخساره تشکیل شده از کوتیلدون‌های رقم گیلاسی در محیط کشت حاوی BAP (3 یا 5/1 میلی گرم بر لیتر) باضافه 1/0 میلی گرم بر لیتر IAA مشاهده شد. ریشه‌زایی شاخساره‌ها در محیط کشت حاوی 2 میلی گرم بر لیتر IBA صورت گرفت.