اثر پلیمر سوپر جاذب بر عملکرد و برخی صفات گوجه‌فرنگی تحت رژیم‌های مختلف آبیاری

به‌منظور بررسی اثرات پلیمر سوپر جاذب بر گوجه‌فرنگی تحت دورهای مختلف آبیاری در شرایط مزرعه آزمایشی در دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام در سال 1394 به‌صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. در کرت‌های اصلی چهار سطح آبیاری شامل فاصله دو، چهار، شش و هشت روز یک‌بار و در کرت‌های فرعی پنج سطح پلیمر سوپر جاذب A200 (100، 170، 240 و 310 کیلوگرم در هکتار) اعمال شد. میوه‌ها در مرحله رسیده برداشت و صفات عملکردی و پارامترهای فیزیولوژیکی اندازه‌گیری شد. نتایج  نشان داد که سطوح مختلف پلیمر سوپر جاذب و آبیاری تأثیر معنی‌داری بر عملکرد و پارامترهای فیزیولوژیکی گیاه مانند محتوای رطوبت نسبی، کلروفیل، پرولین، نشت یونی و بازده مصرف آب داشت. با افزایش دور آبیاری عملکرد کل ، محتوای رطوبت نسبی، بازده مصرف آب و کلروفیل کاهش ولی نشت یونی و پرولین افزایش یافت. کاربرد پلیمر سبب کاهش آثار منفی تنش خشکی بر گیاه شد. کاربرد این ماده سبب افزایش معنی‌دار عملکرد، محتوای رطوبت نسبی، کلروفیل و همچنین بازده مصرف آب و کاهش نشت یونی و پرولین شد. به‌طورکلی نتایج این تحقیق نشان داد که با کاربرد پلیمر سوپر جاذب می‌توان دور آبیاری را در گیاه گوجه‌فرنگی افزایش داد بدون اینکه اثر مضری بر عملکرد و کیفیت میوه داشته باشد.