اثر نوع سیستم تربیت و محلول‌پاشی برگی کلراید کلسیم بر عمر انبارمانی میوه سیب رقم های گالا و دلبار استیوال

نوع سیستم تربیت و محلول‌پاشی قبل از برداشت با کلسیم می­تواند عمر انبارمانی میوه­ها را تحت تأثیر قرار دهد. در پژوهش حاضر، اثر محلول‌پاشی برگی کلراید کلسیم (غلظت­های صفر، 75/0، 5/1 و 3 گرم در لیتر) در طی دو، چهار و شش هفته قبل از برداشت بر کیفیت میوه­های سیب (Malus domestica) رقم­های گالا و دلبار استیوال که به سه حالت (وی شکل، هایتک و کوردون) تربیت شده بودند، در پایان 4 ماه انبارمانی بررسی شد. این آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفیبا 4 تکرار طراحی شده بود. خصوصیات میوه مانند سفتی بافت میوه، مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته قابل تیتر (TA)، TSS/TA، فنل کل، فلاونوئید کل، آنتوسیانین کل، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل، مقدار اتیلن و شدت تنفس در پایان دوره انبارمانی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که نوع سیستم تربیت و تغذیه برگی کلراید کلسیم اثر معنی­داری بر کیفیت پس از برداشت میوه­ها داشت. محلول‌پاشی با کلراید کلسیم باعث افزایش TSS، TA، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، مقدار آنتوسیانین، مقدار فنل و سفتی بافت میوه را در مقایسه با میوه­های شاهد در پایان دوره انبارمانی شد. در کلیه سیستم­های تربیت، سفتی بافت میوه­های رقم گالا به طور معنی­داری بیشتر از میوه­های رقم دلبار استیوال بود. بیشترین میزان TSS (22/14 درصد) و TA (47/0 درصد) میوه در سیستم تربیت هایتک و با غلظت 75/0 گرم در لیتر کلراید کلسیم، مشاهده شد. مقدار اتیلن میوه­های رقم دلبار استیوال در هر سه سیستم تربیت (36/18، 22/15 و 11/15 نانولیتر بر گرم ساعت) به طور معنی­داری از رقم گالا (60/6، 38/6 و 43/8 نانولیتر بر گرم ساعت) بیشتر بود. محلول‌پاشی قبل از برداشت کلراید کلسیم توانست، تولید اتیلن و شدت تنفس میوه­های سیب در هر سه سیستم تربیتی را به طور معنی­داری نسبت به میوه­های شاهد در پایان دوره انبارمانی کاهش دهد.