اثر نمک‌های خاکی روی آبگیری پلیمرآبدوست و کودحیوانی

آبگیری بسیار زیاد پلیمرهای آبدوست صنعتی انگیزة بررسی کارآیی آنها برای افزایش ذخیرة رطوبت خاک است. چون که این ویژگی از نیروهای اسمزی و الکترواستاتیک در ساختار شیمیایی پلیمرها ناشی می­شود، دگرگون شدن قابل­انتظار آبگیری پلیمر در اثر نوع و غلظت نمک­های ­خاک در مقایسه­ با همین واکنش در کودحیوانی مورد بررسی قرارگرفت.  بر پایة نتایج این بررسی، هرگرم پلیمر تجاری از نوع پلی­اکریل­آمید ساخت ایران در اولین نوبت آبگیری 4/184 گرم آب‌مقطر ­ جذب می­کند. آبگیری همین پلیمر با آب­های دارای 160، 1000 و2000 میلی­گرم انواع نمک در لیتر به­ترتیب تا 31، 79 و83 درصد کمتر از آبگیری با آب­مقطر است. پس از 9 بار خشکیدن پلیمر اشباع از آب­مقطر و آبگیری مجدد،  سرانجام توانایی پلیمر برای آبگیری با آب­مقطر22 درصد کاهش یافته و با آب­های نمکی پیش­گفته به­ترتیب تا 72، 81 و 88  درصد کمتر از نهمین نوبت آبگیری پلیمر با آب­مقطر می­شود. خشکیدن پلیمر اشباع از آب­مقطر در ماه­های گرم سال به­طور متوسط 6 روز و با آب­های نمکی حدود 3/2 روز به­طول می­انجامد. اثر تخریبی کاتیون یک ظرفیتی سدیم روی آبگیری پلیمر کمتر از کاتیون­های دوظرفیتی کلسیم و منیزیم و اثر تخریبی منیزیم نیز کمتر از کلسیم است. اگرچه هر گرم کودحیوانی پوسیده تنها 3/2 گرم آب­مقطر جذب می­کند، اما آبگیری پیاپی آن با آب دارای 4000 میلی­گرم نمک در لیتر(آب لب­شور) تغییری محسوس نسبت به آبگیری با آب­مقطر نداشته و خشکیدن آن در همان شرایط خشکیدن پلیمر، با آب­مقطر 17 و با آب لب­شور 18 روز به­طول می­انجامد.