اثر موسیقی بر ویژگی های خُلقی و دقت پرتاب بازیکنان بسکتبال

زمینه و هدف: تأثیرات روانی- فیزیولوژیکی موسیقی در دهه اخیر به یک حوزه جذاب پژوهشی ورزشی تبدیل شده است، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرگذاری موسیقی مهیج، آرام‌بخش و دلخواه بر ویژگی‌های خُلقی و دقت پرتاب ورزشکاران بسکتبالیست بود. مواد و روش ها: جامعه آماری این تحقیق نیمه تجربی را بازیکنان ماهر و نیمه ماهر تشکیل دادند. بدین منظور، 72 بسکتبالیست دختر (36 بازیکن ماهر و 36 بازیکن نیمه‌ماهر) به‌عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی در گروه های 24 نفری (موسیقی مهیج، موسیقی آرام‌بخش و موسیقی دلخواه) جای گرفتند. روز اول پس از 10 دقیقه گرم کردن ویژگی‌های خُلقی (توسط مقیاس خُلقی برونل با اعتبار 712/0 و روایی 89/0) و دقت پرتاب (توسط مقیاس پنج ارزشی زاچری با اعتبار 85/0 و روایی 91/0) مورد ارزیابی قرار گرفت. در روز دوم در حین 10 دقیقه گرم کردن موسیقی مربوط به هر گروه پخش و سپس اندازه‌گیری‌های موردنظر صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با سنجش‌های مکرر و آزمون تعقیبی (LSD) توسط نرم‌افزار آماری 15 SPSS صورت گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس بیانگر آن است که ویژگی های خُلقی شرکت کننده ها در اثر گوش دادن به موسیقی به‌طور معناداری بهبود یافته است (0.012=P و2.845=F). از طرفی موسیقی دلخواه نسبت به موسیقی مهیج و آرام‌بخش تأثیر بیشتری بر بهبود ویژگی‌های خُلقی داشته است (0.05>P). به علاوه، دقت پرتاپ افراد صرف نظر از سطح مهارت و نوع موسیقی تجویز شده، در اثر موسیقی بهبود یافت.(پیش آزمون 0.93±2.58 در مقایسه با پس آژمون 0.77±2.88).نتیجه گیری: نتایج در مجموع نشان‌دهنده بهبود وضعیت خُلقی در اثر موسیقی است. همچنین دقت پرتاب بازیکنان در اثر موسیقی بهبود می یابد.