اثر محلول‏ پاشی آهن، روی و منگنز بر صفات فیزیولوژیک، زراعی و پروتئین گندم تحت تنش گرمای انتهای فصل

به‏ منظور بررسی اثر محلول ‏پاشی آهن، روی و منگنز بر صفات فیزیولوژیک، زراعی و پروتئین گندم تحت تنش گرمای انتهای فصل، آزمایشی به‏ صورت کرت‏ های خرد شده با چهار تکرار در شهرستان رامهرمز اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل تاریخ کاشت در دو سطح مناسب (15 آبان) و تأخیری (30 آذر) به‏ عنوان عامل اصلی و محلول‏ پاشی عناصر غذایی کم مصرف در شش سطح عدم محلول‏ پاشی (شاهد)، محلول‏ پاشی با آب، آهن، روی، منگنز و آهن + روی + منگنز به ‏عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد، تأخیر در کاشت به ‏دلیل تنش گرمای انتهایی بجز محتوای پرولین برگ و پروتئین دانه، صفات شاخص کلروفیل برگ، شاخص پایداری غشای سلول، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت را به‏ طور معنی‏ داری کاهش داد. با این وجود، محلول ‏پاشی آهن، روی و منگنز توانست صفات اندازه‏ گیری شده در تاریخ‏ کاشت مناسب و تأخیری را به‏ طور معنی‏ داری افزایش دهد. در این میان، کاربرد محلول ‏پاشی روی بیشترین اثر را در کاهش آسیب ناشی از تنش گرمای انتهایی بر صفات مورد اندازه ‏گیری نشان داد. به‏ طور کلی، کاشت در تاریخ 15 آبان و استفاده از عناصر غذایی کم مصرف به ‏ویژه روی به‏ صورت محلول‏ پاشی می‏تواند اثرات زیان‏بار ناشی از تنش گرمای انتهایی را کاهش و موجب بهبود صفات فیزیولوژیک، زراعی و محتوای پروتئین دانه گندم نان در منطقه شود.