اثر قارچ میکوریز آربسکولار (Glomus mosseae) و باکتری سودوموناس فلورسنس بر رشد رویشی دانهال‏های پستۀ رقم قزوینی در چهار رژیم مختلف آبیاری

به‌منظور بررسی اثر همزیستی قارچ میکوریز آربسکولار(Glomusmosseae) و باکتری سودوموناس فلورسنس[1] سویه P52 بر رشد رویشی دانهال‏های پستۀ رقم قزوینی در شرایط تنش خشکی، آزمایشی با چهار سطح تنش خشکی (100‌درصد ظرفیت مزرعه به‌منزلۀ شاهد و سطوح 75، 50 و 25 درصد ظرفیت مزرعه) و چهار سطح از کود زیستی[2] (گیاهان بدون میکوریز و باکتری به‌منزلۀ گیاهان شاهد، تیمار میکوریز، تیمار باکتری و تیمار ترکیبی میکوریز و باکتری) اجرا شد. در این آزمایش کاربرد باکتری به‌تنهایی و همچنین در سطوح مختلف خشکی نتوانست بر آلودگی ریشه تأثیر‌گذار باشد اما افزایش تنش خشکی به‌تنهایی سبب افزایش آلودگی ریشه شد. بیشترین تعداد و سطح برگ، ارتفاع ساقه، وزن خشک برگ و ساقه در تنش خشکی 50‌درصد ظرفیت مزرعه نسبت به شاهد مشاهده شد. با افزایش تنش خشکی طول ریشه افزایش یافت. وزن خشک ساقه، طول ریشه و سطح برگ در تیمار میکوریز و تیمار ترکیبی باکتری و میکوریز نسبت به شاهد بیشتر بود که افزایش طول ریشه نسبت به شاهد تفاوت معنا‏دار داشت. حداقل تعداد برگ، سطح برگ، قطر ساقه، طول ریشه و وزن خشک ساقه در تیمار باکتری نسبت به شاهد مشاهده شد. حجم ریشه و وزن خشک ریشه بیشترین میزان خود را در تیمار باکتری نشان دادند، که نسبت به شاهد اختلاف آن معنا‏دار بود. در‌مجموع تیمار تلفیقی میکوریز و باکتری بیشترین تأثیر را بر افزایش رشد رویشی دانهال‏های پسته بر جای گذاشت و از نظر رطوبتی گیاهان بهترین رشد را در شرایط 50‌درصد ظرفیت مزرعه داشتند. [1] .Pseudomonas fluorescens [2] .Biofertilizer